Ya Rabb! Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun
Şiirlere sevdalandım,
Şiir dinlerken huzur bulan ben,
Bir şiirle kurşunlandım.
Şimdi dineldiğim her şiirde
Acıyor kurşun yaram,
Bana huzur da mı haram..?
Kitabsever
Kalemim kanayan kalbime dokunmuş:(
Üzerime sinmiş anılar,
Yıkıyorum gözyaşlarımla,
Çıkacak gibi değil
Islatsa da yağmurlar..
Kitabsever
Boşa çabalarım...
Galileo bile karşısındakilerin niyetlerinin ciddi olduğunu anladığı zaman sözlerini geri aldı.
Sayfa 82 - EpubKitabı okudu
Məni bu həyatda heç kəs anlamadı, heç olmasa, sən anla...
Sayfa 8 - Teas Press nəşriyyat eviKitabı okudu
O bu vaxta kimi yaşadığı həyata görə dəfələrlə göz yaşı tökmüşdü. Öləcəyinə görə isə ilk dəfə ağlayırdı.
Sayfa 10 - Teas Press nəşriyyat eviKitabı okudu
Geçen sefer canın yandı tabii. Ve bu sefer de yanacak. Hatta belki de daha fazla. Ama bir gün gelecek, daha az acı duyacaksın. Hem de yakında. Ama tabii sana bu süre çok uzun gelecek. Acın gitgide azalacak. Daha da azalacak
Sayfa 116 - EpubKitabı okudu
Yaşadıkların can yarası oluyorsa,
Canını yaralayana anlatmayacaksın.
Anlattıkların can yakarsa,
Anlamadığı için yaralaynmayacaksın.
Yaralarına saygı duymayan
Yaralar, açılır yeni yaralar.
Kabuğu koparılmış yaralar,
Kanar, kanar, açılır yeni yaralar.
Kitabsever
Canın yanar, belki dakikalar sayılıyordur ömründen. Ve gözlerinden acılar haykırır. Ama umursanmazsın. İşte o gün dersin ki;
"Hayat, bana çok şey borçlusun!"
Kitabsever
İnsan bir noktaya erişiyor ve o zaman sancıdan söz etmek bile yersiz oluyor, diye düşünmekteydi. Hiç kimse dünyada böyle bir acının varolduğunu düşleyemez. Hiç kimse.
Sayfa 148 - EpubKitabı okudu
."Sadece sakin ol." İnsanın canı böylesine yanarken sakin olması kolay değil
Sayfa 156 - EpubKitabı okudu
Koparıp atsaydı bütünlüğünü bozan bu acıklı tarafını da geri kalanı kurtarsaydı hiç olmazsa. Yapmadı.
Sayfa 62 - PdfKitabı yarım bıraktı
Dil yarası can yarası olur:(
"Taşlar ve sopalar kemiklerimi kırabilir ama sözler bana zarar veremez"
Sayfa 370 - EpubKitabı okudu
Umrunda olmayana....
Kimse bilmeyecek;
Dilim "git" dediyinde, gönlüm "kal" diyordur.
Ben artık "istemiyorum" diyorsam, istenmediğimdendir.
Asla affetmeyeceğim;
Verilen sözlerden vazgeçeni de,
Mış gibi yapıp sevmeğeni de.
Çok denedim çok.
Kendimi ikna etmek için çok çabaladım.
"Kim ne derse desin, her şey gerçekti,
Yalan olamaz onca duygular." diye basbas bağırdı düşüncelerim.
Ama bir yer var, gururun kapıda bekçisi olduğu,
Gerçeklerin teker teker karşına çıktığı,
"Yeter artık! Umrunda bile olmadığın birinden uzak tut benliğini!" çığlık atılan o yer;
İşte orada durur, son bir veda edeyim der deli ruhum.
Kitabsever