Bir insan ne kadar çok acı çekerse, o kadar fazla mizah duygusuna sahip olur.
Düşünmeyi sevmemek zamanla düşünmeyi becerememeye dönüşür.
Yüreğimde âdeta Arabistan Sahra Çölü gibi bir kum kitlesi oluştu. Artık acı çekmez oldum, gelen her acıyı bu çöl yutar oldu.
Nietzsche'nin deyimiyle benim içimde de çöller saklanıyor. Vay hâlime!
Temellere inmek hep unutuluyor. Soru işareti yeterince derine konmuyor.
Hiçbir şey yaptıklarımızı düşünmekten daha önemli değildir.
"İnsanoğlu, kendine bak ve kederlen. Çünkü doğa hiç bu kadar aşağılık bir şey görmedi."
📽️Posetitel muzeya (1989), Konstantin Lopushanskiy📺
Düşünmeye başlamadan önce hissetmeye başladım.
