"...alçak tavanlarla küçük odalar ruhu ve zekayı köreltir? "
"Mutlaka dünyada adalet vardır. Onu bulacağım. "
Dostoyevski sürgün yıllarında, hapishanedeki bir köpekle, insan ilişkileri üzerine gözleme dayalı bir deney yapar.
"Köpeği takibe alır ve yanından geçen her mahkumun onu tekmelediğini gözlemler. İlginç olan şey, köpeğin mahkumlardan kaçmaması ve yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekme pozisyonu almasıdır. Köpeğin her yanından geçen her mahkum köpeği tekmelemekte ve köpek buna bir tepki vermemektedir.
Dostoyevski de, bir gün köpeğe yaklaşır ve onun başını okşamaya başlar. Köpek bir süre şaşkın şaşkın ona baktıktan sonra, hızla yanından uzaklaşır ve acı acı havlar.
Önüne gelen mahkumun tekmelediği köpek, o günden sonra nerede Dostoyevski'yi görse ondan kaçar ve ona bir daha asla yaklaşmaz."
Dostoyevski
Ölü Evinden Anılar
“..nedenini bilmediği bir hüzün yüreğini sıkıştırıyordu.”
Dostoyevski kendini anlatıyor sanırım. :/
Yapayalnızlığın, tek başına kalmışlığın sonsuz acılar veren karanlık duygularıyla doluvermişti birden yüreği.
Sayfa 125 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Yalnız şu kadarını söyleyeyim, duyduğum öfke, incinen gururumun isyanı yersiz değildi.
Sayfa 250 - iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Doğudan bir yıldız parlayacaktır.
Sayfa 81 - iş bankası
"Affettiğim şeyleri ben yapsam affetmezlerdi" 
Fyodor Dostoyevski
Bence başka insanlara yaşamlarını bizimle birlikte geçirdikleri için teşekkür etmeli.
Sayfa 40 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yalnız kalmak, tamamen tek başına kalmak ve hayıflanacak bir şey bulamamak ne kadar boğucu... Hiçbir şeye benzemez, hiçbir şeye... Çünkü elinden kayıp gidenler, bütün o yitirdiklerin aslında bir hiçlikten ibaret, saçma, yusyuvarlak bir sıfır, yalnızca ve yalnızca kafandaki hayaller!
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yıllar nasıl da uçup gidiyor! Nasıl geçirdin o yıllarını? En güzel zamanlarını nereye gömdün? O yılları yaşadın mı yaşamadın mı?
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
O sırada etrafındaki dünyanın gürültülü ve umutlarını işitirsin, insanların nasıl yaşadığını duyar, görürsün... onlar gerçekten yaşamaktadır, onların yaşamını ısmarlama değildir, onların yaşamının bir rüya, bir uyku, bir sanrı gibi dağılıp gitmediğini görürsün, yaşamlarının hep yenilendiğini, hep tazelendiğini, bir saatlerin diğerine benzemediğini fark edersin.
Sayfa 28 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu