Her insanının bir hikayesi vardır; acısıyla, tatlısıyla bazen o hikaye acıysa ikayesini içine atar ve birikir, birikir ve içinde zehir olur. O hikayeyi bazen kendisiyle baş başa kalarak atlatır ya da birisiyle dertleşmek ister.
Bu sebepten insanları gözlemlemeyi çok seviyorum. Çünkü; her insanın yüzünde farklı bir hikaye vardır onu görürsün bazen bunu bir deniz kenarına oturup gelenleri geçenleri izlerken bazen de oturduğun bir mekan da görürsün. Bugün de kendimle baş başa kaldım. Hem kendi hikayemi deniz ile paylaştım. Hem de çevrem de gözlemlediğim insanların hikayelerine baktım. Kimisi o acılarını koşarak kimisi oturup bir yerlere bakarak kimisi de gökyüzüne bakarak paylaşıyor. Ben de kendi hikayemi içimdeki zehirli deniz ile paylaştım. O kadar acı vermiş ki göz yaşlarım daha da fazla kıyıya vurdu.
Kim ne derse desin, hayatın güzel yanları da var, sevgili Amédée!...
Sayfa 31 - Marcel Proust
“Yoruyor.
Açıklamalar yoruyor.
Anlaşılmamak, anlatamamak, anlayamamak…
Hatta bazen anlamak bile yoruyor insanı.”
Emek harcadığın insanların bir gün seni harcadığını gördüğünde büyürsün.
“Eşyaların bile insanla eskimediği bu dünyada insanlarla eskimeyi bekler olmuşuz.Bekledikçe bu asrın yorgunluğu çökmüş üstümüze.”
Sen her defasında,
Gelip gelip giderken,
Bütün yolların açıkta,
Ben senden gitmek istediğimde,
Neden, bana tüm yollar tıkalı...
Bütün yollarım sokaklarım neden sen!!
Artık sevgi değil bu sendeki
Zulüm bana,
Artk dost değilim yar değilim
Ben sana, düşman olmuşum
Prangalar bağlamışsın ayaklarıma
Gözlerimi bağlamışsın,
Oysa sen,
Körsün,sağırsın,dilsizsin bana
Sadece savuruyorsun beni rüzgara...
" Sana kaldırıyorum kadehimi:
O yalan söyleyen dudaklara,
Bize ihanet eden, acımasız gözlere.
Ve can yakan gerçeğe..."
Anna Ahmatova
