"Sen eskiden mutluydun."
Kapıyı yavaşça kapattı ve tavana bakarak yastığıma yaslandım. Durduramıyor göründüğüm gözyaşları, yüzümün iki yanından akıp saçlarımın arasında kayboldu. Gerçekten de bir insanın dökebileceği gözyaşının bir sınırı olmasını ümit ettim. Ve bu günlerden birinde bu sınıra gerçekten ulaşmayı..
Sayfa 73 - OLİMPOS YAYINEVİ