Hayvanlarda merkezîleşme, hız, tekillik; bitkilerde ise dağılım, yavaşlık ve tekrarlama görürsün. Aym sonuçları elde etmek için farklı bir yol... Aslında, Dünya gezegeni üzerindeki bitkilerin dağılımına bakıldığında, ben bitkiler için çok daha iyi sonuçların var olduğunu söyleyebilirim.
Buradaki sorun, gıdanın niteliği değil, bu gıdanın çok büyük bir kısmı kendilerinde yeteri kadar bulunanlar tarafından telef edilirken, bu israfa sebep olanların birçoğunun ortada bir adaletsizliğin var olduğu gerçeğini inkâr etmesidir.
Mauritius'ta, ağaçları kesmenin yıkın sonuçlan en başından belliydi. 1836'da, şeker kamışı ekimi ada yüzeyinin yalnızca yüzde onluk bir kısmına ihtiyaç duyarken, hâlâ ormanlarla kaplı geriye kalan yüzde 65'lik kısım için Fransız doğa bilimci Julien Desjardins şu ifadelerde bulundu:
" Şeker kamışı ekimi, orman ve diğer ekinler pahasına son yirmi yılda öyle anormal ve öyle anlamsız bir şekilde yaygınlaştı ki, köleleri ve köylüleri beslemek için tarlalar ve hayvanları beslemek için de otlaklar neredeyse yok oldu ve artık koloniler Hindistan'dan gelen pirinç ve Madagaskar'dan gelen büyükbaş hayvanlar olmadan yaşayamıyorlar. Hatta, kendi özel tüketimimiz için gerekli kahveyi bile ithal etmek zorunda bırakılıyoruz!"
Kısacası, türler arasındaki çoklu ilişkiler, biyoçeşitlilik kavramını tanımlar. Bu büyük biyoçeşitlilik, bitkiler ve hayvanlar arasındaki karmaşık ilişkiye dayandığından, bu zincirdeki tek bir halkanın dahi yok olması, dengenin bozulmasına yeter, çünkü tek bir türün yokluğu, doğrudan ya da dolaylı olarak başka birçok türün de yok olması anlamına gelir.
Mauritius'ta, diğer adalarda olduğu gibi, büyük yırtıcıların yokluğu kuşların (dodo) ve normalden çok daha büyük boyutlara ulaşan sürüngenlerin (dev kaplumbağalar) gelişmesini sağladı. Bu devasalığa en bilindik örnekler, Yeni Zelanda deve kuşu, Havai deve kuşu türü, Madagaskar'ın fil kuşu gibi (soyu tükenmiş) uçamayan kuşlardır.
Bitkilere kendilerini ifade edecek zaman ve mekânı vermek. Bu, bugüne kadar hiçbir şehir planlamacısının düşünmediği bir kavram, oysa düşünülmesi gerekirdi. Eğer bitkilerin hakları olduğu onaylanırsa, mimari ve kentleşme ilkeleri de değişir. İnsani açıdan, bitki organizmalarına özgürlük alanları bırakılmalı.
Şu anda artık bir bitki türünden ya da bir hayvan ırkından faydalanılmadığında, bu çeşit yok olmaya mahkûm oluyor. Slow Food ve Terra Madre ağının dünya çapında yarattığı gıda ürünlerinin yeniden keşfi ve korunması esastır. Genotiplerini muhafaza etmek gerçekten de yeterli değil. O türün aynı zamanda ekonomik anlamda sürdürülebilirliği olmalı, yani birileri onu tüketmeli.
Biyoçeşitliliğin yok edilişi, dünyada en az dikkat çeken suç unsurlarından biridir. Biyoçeşitlilik, gezegenimizin kaderini umursayan insanların zihinlerinin harekete geçmesiyle ve büyük bir fikir birliği ile desteklenmeyi hak eden, hayatlarımızda olmazsa olmaz bir faktör.
Doğanın etiği şu: Kendimizi doğaya, yaratılışa konumlandırmayı başarabilirsek, yani, vahşi olmak yerine doğa dostu olabilirsek, bundan hepimiz fayda sağlayabiliriz.
"Ekoloji bilmeyenierin ekosistemle ilgili anlayamadıkları şey, onun bir sistem olduğudur," dedi Kynes. "Bir sistem! Bir sistem, tek bir noktada atılan tek bir yanlış adımla bozulabilecek belirli bir akışkan dengeyi korur. Bir sistemin düzeni vardır; noktadan noktaya akar. Bir şey bu akıntının önüne set çekerse düzen çöker. Eğitimsiz bir insan, bu çöküşü çok geç olana dek öngöremeyebilir. İşte bu yüzden, ekolojinin en önemli işlevi sonuçların kavranmasıdır.
Sayfa 641Kitabı okudu
