Olur qəddim düta eşqin yolunda, hər bəla görcək, Təriq əhlinə adətdir təvazö, aşina görcək.
Nihan eşqimi mə’lum etsə aləm, dudi-ahimdən, Əcəb yox kim, gümani-gənc edər xəlq, əjdəha görcək.
Füzun olduqca eşqim gərm olur əşkim gözüm içrə, Əgərçi su bürudət kəsbini eylər həva görcək.
Oxun hər ləhzə kim, canım dələr, könlüm qılar əfğan, Be-eyni eylə kim, fəryad edər itlər, gəda görcək.
Rəvaci-nəqd nəqşi-sikkədəndir, nola qədr etsə Mənə el, cismi-üryanımda nəqşi-buriya görcək.
Məni-dərvişə el həm cövr edər, sən cövr qıldıqca, Kim eylər zülm mən’in, padihaşım, sən rəva görcək?
Füzulini yaşur, ey zə’f, məhvəşlər cəfasından Ki, məhvəşlər qılırlar min cəfa, bir mübtəla görcək.
Deyir: "Get şirin yuxuya yüz yerə parçalanmış könlüm birləşsin. Çünki mənim ürəyimin hər tikəsi, sənin bir kirpiyindədir. Sən gözlərini yumsan əgər mənim ürəyim bitişər."