az evvel karşı binadan vurmalı-kırmalı, saymalı-sövmeli bir boşanma olayı vukû buldu. gerçekten evlilik çok ürkütücü gelmeye başladı. bir insan ile aynı evde milyon tane sorunu çözmeye çalışırken sadece çözümlerin çıkar uyuşmazlığına binaen birbirlerinde hiç unutamayacaklar hasarlar bırakmaları.. en kötüsü sadece araları bozulduğu için birbirine yaptıkları iyilikleri sayıp, layık olmadığını söylemek, hanımefendiyi evine göndermek.. ne olursa olsun belirli bir dönem evli kaldığın kişiye sadakaten de olsa bunu söylememek gerekir (elbette Allah hiçbirimize bunu yaşatmasın). gerçekten bu mu evlilik diye düşünüp duruyorum. çevremde pek hoş evliliğe sahib bireyler yok. "sendeki ben, bendeki sen".. bunu kavramadan kimse evlenmesin n'olur ya!
"Boşanma işlemleri genel olarak, çoğu durumda evliliğin çöküşünden sorumlu tutulan erkeği cezalandıracak şekilde düzenlenmiştir. İster koşullar gereği, ister rızayla olsun, boşanma davası açanların çoğu kadındır."
-Klasik erkek yalanı.Sonunda itiraf etti.
“Sana kalben ihanet etmedim. Beynen ihanet ettim. Çok pişmanım, hata yaptım. Bir daha asla hata yapmam” dedi.
-Sen?
Ve sen;
Benim susarak biriktirdiklerim için,
bir gün haykıra haykıra
hesap vereceksin……!
Nebi Yıldız
-Bazen siz evi terk etmezsiniz. Ev sizi terk eder.
Sen bana evin içindeyken evsiz hissetmenin ne demek olduğunu öğrettin.
"Ya iyilikle geçinmek ya da güzellikle bırakmak."
(Bakara, 2/229)
