Farklı kültürler tanımak bir kitapla her zaman mümkün. Marquez ülkesindeki bir günü kitaplarında hep yaşatıyor. Üzerine düşündükçe dram sayılabilecek öykülerinde gerçeklik her zaman ağır basıyor. Okuması basit derinliği çok katmanlı. 15 yıllık bir bekleyiş, hükümetlerin güvenilmezliği, sıkıyönetim kıskacında açlık ve yoksulluk. Devrim hareketlerinde her zaman bir geri dönenin, karnını şişirenin olduğu satır aralarında saklı.
“Hatalarını söylemediğimiz için kendini kusursuz sananlar var. Bazı insanlar susanı korkak, görmezden geleni aptal, affetmeyi bileni çantada keklik sanıyor. Oysaki biz istediğimiz kadar hayatımızdalar; göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar...”
Kimin neyle sınanacağını bilmediğimiz bir dünyada fazla cesur cümleler kuruyoruz. 🥲
Kınadığımız, hor gördüğümüz, tepeden baktığımız heer konuda bir meydan okuma var.
Kınamak, akıl vermek kolay ama henüz hikâyemiz bitmedi. Dünya bizi en güvendiğimiz tarafımızla yere çalabilir.