İmanımızı merkeze alarak; inancımızı çok iyi öğrenerek ve niyetimize, düşüncemize, işimize, yaşayışımıza esas kılarak dosdoğru müminler olalım. En değerli olan imanı herhangi bir şey saymayalım.
❝Bir kere ne zamanla ne de yerle ölçülemeyen uçsuz bucaksız evrende bir tür manevi varlığa, bu varlığın yeryüzünde ortaya çıkışıyla kendi kendine, “Varım ve seviyorum,” deme imkânı verilmişti.❞
Kendine güvenen ve ebedi zanneden mağrur insan, zevale mahkumdur. Sür'atle gidiyor. Hane- i insan olan dünya ise, zulümat-ı ademe sükut eder. Emeller bekasız, elemler ruhda baki kalır.