Ey Kurdistan
Ey agir
Ji bo ku te bikin parçe û dagir
Hov in, êrîş dikin di dest wan de bivir
Me li dijî dijminên te yên kafir
Li jêr û li jor şerr kir
Tu nizanî bê ji bo te kî mir û kî nemir
Tu her delala ber dilê me bûyî me da te qedr
Tu yî sebr
Tu yî ahd û îman û cirr
Qet nîn e ji navê te xweşiktir zikr
Me ji bot e belqitand emr
Me qebr kir qesr
Me ji koma meytên şehîdên xwe çêkir
çiya û agir
Me ji bo te rijan hibr û hêsir
Me tu bi xwîna xwe kirî Tahir
Ger ez ba bûma
min ê porên te bi alasta
ger baran bûma
min ê xwe li nav çavên te bixista
îcar jî ji vê kulê nemirim
ji bilî kulîlkan
careke din hew hez dikim
Ax Mem
Tu dilê mirovekî distînî û didî destê wi, her helbesteke te ev dil diguherand şiklên cuda derdixist holê, carnan dibû mina pelêkî çilmîsi, hişkbû yî û şikestî, carnan dibû mîna kevoke kê kû ji kefa desta ji bo firînê xwe amadedikê ber bî hevi yê.
Hêvîyek, êşek, evînek encax bi vî rengî xweş werê ser ziman..
Tu her hebî
Vejêne zımanê xwe ey xwendevan
Nebûye mılet hiç kesek bê zıman.
Bınêre zımanê te çend dewlemend
Lı bajêr, tu carek xwe bıghêne gund.
Bıbêne çı şêrine ev reng zıman,
Çı payebılınd û çı rûmetgıran.