Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî hazretleri kavga eden iki köpek görüp talebelerine demiş ki: Bakın ne güzel bir hikmet, bir ibret cereyan ediyor. Bakmasını bilmezseniz iki köpek dövüşüyor. Ama o, şöyle bir bakış atıyor yanındakilere; biri beyaz biri siyah iki köpek bunlar. Hangisi bu maçı kazanacak, bilmiyoruz. Diyelim; beyaz köpek pozitifi temsil etsin kalp olsun, siyah köpek de nefis. Kalp ile nefis kavga ediyor. Hangisi kazanır? Sahibi hangisini iyi beslediyse... Yani sahibi nefsini çok beslediyse ki o haramla beslenir; savaşı o kazanır, Allah göstermesin. Kalbi kuvvetlendirdiyse de savaşı o kazanır. İş sendedir. Sevmekle, anmakla, istikameti muhafaza etmekle kalp beslenir. Harama tenezzül etmekle nefis azar, beslenir.
Sayfa 13 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
Eğer ışık kalbindeyse evin yolunu bulacaksın 🍀
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Hiçbir şeye nefretle kızarak bakma.
En azından şefkatle bak. Gelene râzı ol. Çünkü Allah işini bilir.
Sayfa 44 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
Ve etrafınızdaki her şey karanlık
görünüyorsa, yakından bakın,
belki de IŞIK SİZSİNİZDİR...
Düne dair ne varsa,
dünde kaldı cancağızım.
Bugün yeni bir gün,
yeni şeyler söylemek lazım...🧚♀️
"Gönlüne ne ektin, ne bilsin yeryüzü; yükünü sen bilirsin ancak."
Güller arasında diken var diye şikayetçi olma!
Dikenler arasında gül verdiği için Allah’a şükret!..
Sayfa 73 - Babıali Kültür YayıncılığıKitabı okudu
Yaşadığım çağın insanları da beni anlamadılar, çağın kalemleri de.
"Mevlânâ sırlara inanırdı, ama sırlardan önce insana inanırdı... Çünkü varlığın sırrı insandaydı... Eğer insan kendi sırrını anlayabilirse, yaşamın aynasında kendi ruhunu görebilirse, varlığın da sırrına erecekti..."
Sayfa 62 - Doğan Kitap 1.Baskı Eylül 2007Kitabı okudu
"Ümmetimin kesada uğraması, ümmetimin fesada düştüğü zamandır. Ancak ümmetim fesada düştüğünde sünnetime sarılan müstesna. Onun için yüz şehit ecri vardır."
Sayfa 29
Ağlayabilir miyim gönlüm müsadenle, şöyle katıla katıla şimşekli bir gökyüzü gibi? Günaha batan tüm kirliliğim ile ağlayabilir miyim? Öylesine ama, ölesiye, bu can çıkana kadar bedenden. Nefsimin nefesi kesilesiye, pembe güller mor menekşelere düşesiye, sol yanımın ateşi yükselesiye kadar, kendi omuzumda kimseciklere yük olmadan, ağlayabilir miyim?
İnsan kavrayışına göre içimde aşk ve tutkuyu uyandıran güzellik adına her şey bir rezillik.
