Kimse sezinlemeden...
“Ve gövdemde sizin gördüğünüz değişikliklerle hiç igisi yok olanların. Olan her şey ruhumda oluyor.”
'Bazı ruhlar küçüktür.
Yola çıktıkları o patika ne kadar eciş bücüşse,kaç taş fırlatılmışsa o yola;aralardaki küçük mesafeli yolları kat edebilmeleri için o kadar küçülmeleri gerekmiştir.Minicik sözleri vardır...
Sadece kendilerinin duyduğu kelimeleri ve geceleri yalnızca onlara dokunan nefesleri..
Kendilerinin daha da küçülmesinden değil,bu dünyanın gitgide büyümesinden korkarlar..
Sayfa 44Kitabı okuyor
ruhumla bir ev inşa etmek istiyorum..
Ruhumdan bir ev dikmek,gözümdeki yaşlarla bir deniz yaratmak,çocuk hayatını orada sürdürmesine izin vermek istiyordum..
Sayfa 23Kitabı okuyor
Göğsümü açtım. Dondurucu bir rüzgâr derimi yaktı. Fakat orası, göğsümün sol tarafı, ateşler içinde yanıyor, oraya soğuğun tesiri olmuyordu!
O dakika her şeyden, hatta kendimden bile nefret ediyordum.
Belki de dünyada sadece onun yanındayken kendimi hâlâ yalnız hissedebildiğim için böylesine garip bir dostluğumuz var.
Sayfa 27 - Doğan KitapKitabı okuyor
Merak edeceğimi bildiğin halde gidiyorsun ya, bilmiyor musun sen haber edene kadar bin defa delireceğimi?
Bana ulaşır mısın ruhum?
Bi' yanım korktu, bi' yanım âşık
Bi' yanım yandı en güzelinden…
Odaklanıyorum
Hiç düşünmediğim düşünceleri
Hiç düşünmediğim geceleri
Hiç düşünmediğim umutları
Sadece kafamı karıştırıyor
Bazen karşımda konuştuğum her duvar
Hayatı anlamamı,farkındalığımı sağlar
Dertlerimden akan her kan
Ayrı bi hüzüntüyle kaplar içimi
Nefret ediyorum
Kibirli insanlardan ve yalancı kağıtcılardan
Bir okyanusun sonu olmadığını
Rüzgarda saçlarımın uçuşması
Âdeta fırtına da dalyanların çığlıkları
Yüzümden düşen her yaş incileriyle birlikte geçiyor
Kayıtsızlığında gömülen şu hayat
Her ansızın içime işliyor
Nefret ediyorum korkmaktan
Bedenimi korkutan her gölgenin siyahlığı
Umutsuzlarımı yansıtır
Yersiz sözlerin olduğu kâinatta
Nefret ediyorum
Hevesimi kıran şu hayattan
> Mrs.Aria
Ruhum kendi olgun meyveleriyle yüklü,
Ruhum bükülüyor meyvelerinin ağırlığı altında.
Kim gelip tadına doymak ister?
Ruhum dolup taşıyor kendi şarabıyla.
Çöl ateşini söndürmek için kim doldurup içecek?
Çiçeksiz, meyvesiz bir ağaç olsam keşke;
Bereketin acısı daha keskin kuraklıktan,
Verecek kimse bulamayan bir zenginin kederi
Daha ağırdır elleri boş bir dilencinin acısından
Bir körkuyu olaydım keşke insanların taş attığı;
Buna katlanmak yeğdir canlı bir kaynak olmaktan
Gelip geçenler suyumdan bir damla içmedikçe.
Ayaklar altında çiğnenen bir saz olaydım keşke,
Daha iyi olurdu bu, gümüş telli lir olmaktan
Ev sahibi parmaksız,
Çocukları sağır olan bir evde.
Sayfa 41Kitabı okudu
