Yanlış zamandayım.
Geçmiş zamandayım.
Oysaki şu an, onsuz zaman.
“…gece yürümüyorum bu yolu ama zifiri karanlık.”
“Asla bilmediğim bir yer orası, sensizliğe seyahat ediyorum…”
“Benim hayat hikâyem sessizlikle başladı.
Sonra sessizlik, yerini sensizliğe bıraktı ve sensizlik o kadar büyüdü ki;
kalbimde yer bulamayınca, böyle bir kitaba sığındı...”
Yıllar geçti ve ben hala sessizliğin huzurunda sensizliği yad ediyorum. Hiç tahmin etmemiştim bu kadar uzun süreceğini..
Ne önemi vardı ki saatlerin; zaman sonsuzken.
"Senden geriye kalanlarla yaşıyorum hayatı. Biraz kırgınım, biraz yorgun.."
"Bağırırım da sonu hep sessizlik
Boğazımda bir yudum sensizlik
Aynı baharın soğuk yanı
Konuşsana hani biz eşsizdik?"
düşer durur yüreğime
Köyün batı tarafındaki sırtları kaplayan orman,oraya çökmüş bir bulut yığını gibi kımıldıyordu.
Sayfa 103Kitabı okudu
