5 perdelik oyun...
Keyifle dinlediğim bir tiyatro eseriydi. Ne yazık ki Türkçe olarak sadece bir basımı mevcut, 1948 yılına ait Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yayımlanmış bu kitap 
Sabri Esat Siyavuşgil çevirisi ile Türk okuyuculara sunulmuş. Ruy Blas esas karakterin ismi, Hugo'nun bu eseri trajik bir drama örneği, hüzünlü bir sevda motifi. Don Sallusto isimli gözden düşmüş İspanyol soylusu kendisini sürgün eden İspanya kraliçesi Maria de Neubourg'dan, sâdık hizmetkârı Ruy Blas'ı Don Sezar ismiyle tanıtıp saraya yerleştirerek intikam alma çabasındadır ancak işler umduğu gibi gitmez. Madrid 1699, 2. Charles zamanında geçen hikâyenin 1948 yapımı beyaz perde uyarlaması da mevcut.
DENİZ İŞÇİLERİ-kitap yorumu
Hayatımda en zorlanarak okuduğum, her sayfasını yarım bırakma arzusuyla çevirdiğim ama sonunda inat edip bitirdiğim (garp bir şekilde iyi şeyler hissettiğim için bırakmama kararı aldığım için) bir kitaptı. Nerden başlasam nasıl incelemesini yapsam bilemiyorum. Daha önce 
Victor Hugo'dan 
Notre Dame'ın Kamburu'nu ve 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü'nü okumuştum. İki eseri de
Yüksek dozda mutsuzluk yüklendi yüreğime
Bilindik bir klâsik... 
Beauty and the Beast kıvamında bir hikâye okuyacağımı düşünmüştüm, yanılmışım. Bol mimarî betimlemeler, Paris'in ve dönemin yaşantıları, olayların görünenin arkasındaki detayları, karakterlerin herbirinin ayrı ayrı öyküleri, ah hele Quasimodo... Çok yorucu bir okuma deneyimi oldu benim için. Sonuna geldiğimde Esmeralda'ya ettiğim ahlar için üzülmedim de değil. Empati kurmak güzel ama neden Quosimodo ile kuruyorum ki sadece, kendimi Esmeralda'nın yerine koymayı, onun gözüyle olayları değerlendirmeyi de denemeliydim ilk sayfadan itibaren. Güzel bir edebî eser olsa da, bana iyi gelmedi, beni mutsuz etti, sonunu böyle beklememiştim. Filmini izleyeli uzun zaman oldu ama bu sahne onda yoktu sanki, unutulacak bir görüntü değil yıllar geçse bile...
Esmeraldaya sevgilerimle...
Okuma grubumuz ile bir kitabı daha geride bıraktık. Kalın kitapları okuma grubu eşliğinde daha çabuk bitiriyoruz. Birbirimizi motive ederek bir kitabı daha bitirmiş olduk.
Notre Dame'in Kamburu konu bakımından düşündüğümden çok farklı çıktı. Ben daha çok kişisel gelişim tarzında bir kitap beklerken aşk uğruna verilen bir savaş ile karşı karşıya kaldım. Betimlemeleri ve tasvirlerini beğendim. Fakat bazı noktalarda kitabın akışını bozduğunu düşünüyorum. Yer yer betimlemeler çok uzatılmıştı ve olaydan okuyucuyu koparacak nitelikte olmaya başlamıştı. O dönemin tarihini incelemek isteyen birisi için yol gösterici bir kaynak olabilir. Dönemi anlamak üzerine yapılan çalışmalarda okunması gereken kitaplardan birisi bence. Kitap karakterlerinin beklemediğim bir sona ulaşması beni biraz üzdü. Tahminlerim tutmadı ve ters köşe olmama sebep olan bir son ile bitti. Esmeralda seni özleyeceğim...
"Arkadaşlık nedir, bilir misin sen?" diye sordu.
Esmeralda: "Elbette bilirim. İki kişinin birbiriyle kardeş gibi, bir elinin iki parmağı gibi olmasıdır..."dedi. "Peki ya sevgi?" "Ha, sevgi başka şeydir...dedi.Sesi biraz titriyor, gözleri de parıldıyordu. Sevgi demek, iki kişi olmakla beraber yine de tek bir kişi olmak demektir..." 
Gamze Kasım 
Reyhan Özköse @kitapkurduzehraa @benimleoku__ Notre Dame'ın Kamburu Victor Hugo
·
Puan vermedi
“Eh söyleyin artık! Ne düşünüyorsunuz öyle?” diye sordu.
“Artık bu gece düşünemeyeceğimi düşünüyorum."
Çünkü düşünmek bir çeşit intihardı onun için.
Victor Hugo
