Bir kitapçının tenha köşesinde oturdular, ellerinde, kollarında birikmiş anılarla.
Kadın,gözlerinin taaa içine bakarak : iyi değilsin dedi,her zamanki gibi değilsin.
Şair olağan bir cevap verdi: yoo iyiyim.
Düşündü sonra şair; bu kadar meçhulün içinde iyi olabilir mi insan,ya da insan hangi halde iyi olabilir,iyi olmak mümkün mü?
Sonra konuştu şair usulca: tükeniyorum!
Usul usul! çorak toprağa düşen yağmur damlaları gibi tükeniyorum,bu bilinmezler labirenti içerisinde.
Tükeniyorum! ve çevremdeki herkesi her şeyi kendi benliğimle beraber tüketiyorum.
Kim bilir belki de ölmenin zamanı gelmiştir.Belki de çözüm ölümdür ya da tek çare...
Sarı Sıcak
SARI SICAK (1)
Birinci Bölüm
Gün doğmadan çay tarlasında çaylar arasında arı gibi çalışıyor kelebek gibi uçuyordum iki kardeşim anam cıvıl cıvıl yeşilin içinde noktalar...
Ta ki babam gelene kadar o heybetli cüssesi ile yeri göğü inleten fırtınalı hortum ...
Hüüpp içine çekti.
Haşere ilacı ile ilaçlar gibi silleleriyle uçurdu;
Falih Rıfkı Atay
_Çocukluğumuzda Türk, kaba ve yabani demekti. İslam ümmetinden, Osmanlı idik. Vatan sözü yasaktı. Padişahın kulları idik. Okul çıkışında ’Padişahım çok yaşa’ diye bağırırdık. Arap’a Arap, Arnavut’a Arnavut, Rum’a Rum, fakat kendimize Osmanlı derdik. Bütün ekonomi, bütün iç ve dış ticaret, bakkallara kadar çarşılarımız, kadrolarında bir tek Türk
Üniversitede edebiyat konferansında Kürd Filozof Şair Deniz Sarıtop konuştu, Profesörler ve tüm Arkadaşlar salonda ayakta dakikalarca alkışlandı. Bu kadar asil, kültürlü bir şair değil bu çağda, hiçbir çağda gelmedi.