Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
TRT’de okunan şiirim…
Bağımsızlık , savaşında bir millet..;
Korkma..! Dedi , şair Mehmet,
Bu, Vatan bize emanet.
Candan öte,
Sancağım ve hürriyet…!
Toprak , konuştu benle, bu
Şehitler dedim , nerde…?
Dedi, Cennet içimde , bahçe…
Zalime , aman vermem .
Mazluma , yuvayım ben…!
Türk olmak, budur işte,
Işığım, sönmez benim
Karanlığa, veda et…!!!!🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🫶❤️
Dikkatle Sonuna Kadar Okuyun!!
Aydın'da tren istasyonunda işçi olarak çalışan babası bir kaza sonucunda vefat etti. Sonra da bir yangında evleri kül oldu. Anne çocuğunu alıp iş bulma ümidiyle İzmir'e taşındı ama nafile.. Anne parasızlıktan oğlunu yetimhaneye bırakmak zorunda kaldı. Okuldan arta kalan vakitlerde kah hırdavatçıda, kah elektrikçi de çıraklık yaptı. Fransızca
Noktalama İşaretleri
Nokta ( . )
1. Cümlenin sonuna konur: Türk Dil Kurumu, 1932 yılında kurulmuştur.
Saatler geçtikçe yollara daha mahzun bir ıssızlık çöküyordu. (Reşat Nuri Güntekin)
2. Bazı kısaltmaların sonuna konur: Alb. (albay), Dr. (doktor), Yrd. Doç. (yardımcı doçent), Prof. (profesör), Cad. (cadde), Sok. (sokak), s. (sayfa),
Size Zahmet Okuyun.. Haziranı Takvimden Silelim Bayım
SEVGİLİYE SON BAKIŞ...
SEN ÖLÜMSÜZ AŞKIN
RESMİNİ YAPABİLİR MİSİN ABİDİN?
Ölmeden bir kaç ay önce..
Şöyle yazmıştı..
Saçları saman sarısı Vera'sına;
"Gelsene dedi bana..
Kalsana dedi bana..
Konuştu Şâir;
.
🌴
.
Vedalar yankılandı.
Bir bir koptuk birbirimizden..
Biriktirdiğimiz anılarla bir başımıza kaldık.
Ne yapmalı?
Şairin Şiirine seslenmesine gerek kalmadan şiir anın büyüsü ile şakıdı ; "Ellerin ellerimde değil üşüyorum " dedi pişman kadın; "Yüreğim yüreğinin eline yapışmışken mi ? Dedi öteki kadın.. "Sustu kadın, lal oldu. Konuşmak anlatmak zor geldi kelimleri. Zaman sustu vakit ilerlemez oldu.Sessizliğin tiz tonunu buldu kadın ve Ve seslendi kadınına; Yüreğim yüreğinin elini tuttu, hangi eli tutmam gerekiyor! Seslerimiz bir birine sarmaş dolaşken Ben neyi sarmalayayım! Söylesene kadın! Nefes nefes bir birimizi solarken ben neyi koklayayım! Kalbinin ritmini dinlemek varken, ben hangi müziğe ihtiyaç duyayım. Gözler konuştu bir müddet sessizlikte ki tını aşk'a büründü. "İçimdeki kelimleri dökemiyorum "derken hayrandı bakışları pişman olan kadının. Son noktayı şair koydu; "İçini öpsem dudaklarıma değer mi kelimler ?" Sessizlik fısıldadı; "Varlığı ile şiirin akımını güçlendiren pişman kadının varlığına armağan "...🎈🎈
SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
Şair konuştu :
Nasil bir his biliyor musun ?
Ayni yerdesin ama goremiyorsun,
Oluyor gibi hissediyorsun ama yasiyorsun!!!
Anlatamiyorsun soyleyemiyorsun
Biri var ! Arada bir sey yapamiyorsun
Sadece onun mutlulugu icin susuyorsun
Geceleri aglamaktan uyuyamiyorsun,
Çunku onu çok seviyorsun
Boyle bir his Biliyor musun?
HÜZÜN KOKULU AŞK
Hayatım boyunca çeşitli korkular yaşadım içimde. Hem de en acımasız olanlarını… Yine de kimseye söylemedim. Hiç kimseyle paylaşmadım, yaşadıklarımı. Daha çocukken o küçücük yüreğime korkunun her türlüsü yerleşti. O zamandan beri bu duyguyla iç içe yaşadım.
Bu yüzden de korkuyu içinde saklayan kişileri ben gözlerinden tanırım.
Onu
Med ve Cezir. NFK.
Sezai Karakoç’un kitap olarak yayımlanmamış olmasına rağmen Diriliş dergisinin son döneminde kaleme aldığı hatıraları yakın dönemimizi okumada ve anlamada bize önemli referanslar sunar. Karakoç, hatıralarının daha ilk sayfalarında insanın kendisini anlatmasını “şehirleri, toplumu, çağı” anlatmak olarak gördüğünü yazar. Karakoç, bugün için önem
Ve ölüler konuştu
Öndeki bir şair ölüsü;
Beni düşüncemden vurdular
Ölmedim
Avazım çıktığı kadar şiir okudum
Sonra boynumu kestiler
Yıllarca şiir okundu
Boynum adına
GEVERÎ