Sızlasın, bırak dindirme. Sızlıyorsa iyileşiyordur.
Güneşlikleri çekilmiş pencerelerinize baktım. Ellerimi kanattım. Acının yönünü değiştirebilirsem belki daha çabuk atlatırdım yaşadıklarımı.
Sesi nefesime küskün. Nefesi tenimi görmüyor. Dünyanın bütün palavralarına inanıp onu arıyorum. Kayboluyorum.
Ah Ezo!
Sen gülümsüyordun
ve ben
gamzelerini yemek istiyordum.
Hatta
buz kesiği ellerimi bile
unutuyordum.
Bu yabanda olmadıysa, başka ellerde de mi olmaz?
Seni ararken
yirmi iki yaz
geçirdim
"Öğretmenim" diyor, "ben büyünce fotoğraf olmak istiyorum."
Morg katına iniyoruz. Soğuk. Karanlık. Besbelli, çocuk gülüşü değmemiş buraya.
Sayfa 47Kitabı okudu
İstanbul eskiden yedi tepe, üç delikanlı, bir pamuk yüzlü güzelden oluşurdu. Her köşe başına mangal yürekli bir devrimci ile bağrı su gibi bir ülkücü düşerdi.
Sayfa 27Kitabı okudu
Deniz tuzsuz ve dalgasızdı. Deniz kadar yalnızdım.
Sayfa 71Kitabı okudu
İnsan nefret ettiği yoldan en az bir kez geçer.
Herkesin derdi kendini didikliyor.
sen söylemiştin: "İlk cinayetin öldürdüğü ruhundur ve kan yoktur."