Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
479 syf.
9/10 puan verdi
Kitap okurken sanırım en çok zamanı Oğuz Atay’ın kitaplarına ayırıyorum. İnsan bu kitaplar da kendisiyle savaşıyor. Bazen aynı sayfayı, aynı paragrafı veya cümleyi defalarca tekrar ediyorum. Tutunamayanlar, Korkuyu Beklerken ve Tehlikeli oyunlarda şuana kadar hep bunu yaşadım. Zaten hepsinde bulunan karakterler de birbirine benziyor. Hepsi birer Tutunamayan… Bizler de birer tutunamayanız aslında. Belki de bu yüzden bu kadar etkiliyor bizi. Biz derken benim gibi hissedenler. Oğuz Atay üzerine konuştuğum birçok kişi de benim gibi düşünüyor. Tabi kitabı okumaya dayanamayıp yarıda bırakanlarında sayısı da çok. Hani okuduğum her kitabın içinde ayrı bir karakter olarak yaşıyorum ama Oğuz Atay kitaplarında sanki başrolde ben varım. Selim Işık, Turgut Özben, Hikmet Benol, Beyaz Mantolu adam hepsinde ben de yaşıyorum sanki.
İçsel konuşmalar, ruhsal bunalımlar öyle güzel ve ince detaylarla anlatılmış ki üzerine söylenecek söz bulamıyorum. Bol bol içsel konuşmaları görüyoruz ya en çok da oralarda takılıp kalıyorum. Zaten bu Olricle, Albayımla tanıştığımdan bu yana hayatımda normal ilerlemiyor.
Her şeyi en ufak ayrıntısına kadar sorgulayan, dünyayı bir oyun sahnesi olarak gören, hep karamsar düşünen Hikmet Benol’ün hikayesine tanık olmak lazım.
Kisiyi yogun buhranlara itsede tekrar tekrar okunarak kutuphanedeki en cok yipranmis kitap ozelliginde bulunacak bir eserdir
Bu da basli basina bir tehlikedir
Oğuz Atay'ın her zaman ki akıcı ve alaycı dili. gündelik hayatı kavrayış derinliği. Kısa kısa hikayeler hepsi birbirinden güzel. Türkiye'nin ruhunu hep aynı maharetle kavrıyor.
"Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı." diye başlıyor Atay'ın Beyaz Mantolu Adam öyküsü. Aslında daha ilk cümlesinden kendisini ele veriyor. Hatta bence bu cümle tüm Oğuz Atay eserlerinin nüve'sidir. Ben Buradayım adıyla Oğuz Atay'ın biyografisini yazan Yıldız Ecevit'in deyimiyle bütün karakterleri onun gibi 'hayat acemisi'dir.
Atay ın hikayelerinden oluşan bir eseri. Genel olarak hikayelerinde -önceki kitaplarında da olduğu gibi- toplumdan uzaklaşmış, dışlanmış, başkaları tarafından anlaşılamamış ve yalnızlaşmış insanın ruh hali teması hakim. Atay ın herkesin sıradan gördüğü olaylara bakış açısı ve yaklaşımı anlatım zenginliği katıyor.
"babama mektup" adlı hikayesini beğendim. Her baba-oğul arasında yaşanan ama sözcüklere dökülmeyen duyguları dile getirmiş.
-Spoiler-
Oğuz Atay ın hayatta olduğu yıllarda hiçbir eserinin 2. baskıyı görmediğini düşünürsek; son hikayenin son cümlesinin "BEN BURADAYIM SEVGİLİ OKUYUCUM, SEN NEREDESİN ACABA?" diyerek bitirmesi üzmüştür.
"Ülkeme ve insanlarına kızmaya başladım:
Kimsenin doğru dürüst okuduğu yoktu.
Doğru dürüst hissetmesini bile beceremiyorlardı.
Bu yüzden insan, duyduğu şeyleri söyleyen insanların
kültürüne güvenemiyordu. Belki bu zavallılığın, bu yarım yamalaklığın,
bu gülünç durumun bile bir aslı, gerçek bir biçimi vardı."
-Sayfa 62
Altı hikaye ve iki mektuptan oluşan bu kitapta Oğuz Atay kendisini, babasını ve yer yer halkı bir ayna görevi görerek bizlere yansıtıyor. Bu kitapta benim en sevdiğim hikaye ismini eğer yanlış hatırlamıyorsam "Korkuyu Beklerken" oldu. İnsanın toplumdan nasıl soyutlandığı, nasıl yalnızlaştığını öyle güzel anlatmış ki bu kitabında gerçekten herkesin okuyup kendinden bir şeyler bulabileceği harika bir kitap olmuş..