Mary Boleyn, on dört yaşında, masum bir kız olarak kraliyet sarayına geldiğinde VIII. Henry'nin gözlerini kamaştırır. Gördüğü ilgiyle tüm varlığı alt üst olan Mary, hem altın prensine aşık olur, hem de gayrıresmi kraliçe olarak her geçen gün artan rolüne. Ancak öyle bir an gelir ki, kralın kendisine olan ilgisi gittikçe sönmeye başladığında, ihtiraslı planlar yapmakta olan ailesinin piyonuna dönüştüğünü fark eder ve en yakın arkadaşından uzaklaşmaya ve rekabat etmeye zorlanır, kızkardeşi Anne Boleyn'den. İşler iyice çığrından çıktığında ailesine ve kralına baş kaldırması gerektiğinin farkına varır ve kaderinin iplerini kendi eline alır.
Nuvanza olmasaydı,
Ne doğan güneşin, ne yağan yağmurun,
Ne tohumun, ne toprağın, ne meyveye durmuş ağacın,
Ne de güzel Hattuşa'nın anlamı olurdu.
Nuvanza olmasaydı,
Gelin, gelin olmazdı, damat da damat.
Kral hükmünü yitirirdi, kraliçe sıradan bir kadın olurdu.
Nuvanza olmasaydı,
Damarlarımızdaki kan akmaz, çiçek açmaz,
Mucize yavan bir gerçeğe dönüşür,
Heyecan, susuz kalmış bir çiçek gibi birden sönerdi.
O bir 'elmaslar elması' ki, Mısır sarayında "Musa" yetiştirmiş bir Ana Kraliçe...
O bir 'inciler incisi' ki, alemlere Rahmet olarak gönderilmiş Hz. Muhammed (s.a.v)'in; "En faziletli dört Cennet kadınından biri, Asiye'dir" övgülerine mazhar olmuş bir Dürr-i Şehvar değil midir?
Hz. Asiye / Semra Meral
