Söyleyin ey insanlar! Sizce neyi unuttuk biz?
Bu kadar çabuk unutmamız, her şeyi bu kadar çabuk unutmamız rezilce...Biz, en başta sessizliği unuttuk! Sessizlik denen hazineyi konuşarak israf ettik.Kendimize şerh etmeyi unuttuk. Yaradanın gözünde kimsenin üvey kul olmadığını unuttuk. Cennet diye diye, huri diye diye, aşkı unuttuk! Allah'ın insanı yaratması başlı başına bir davetti zaten aşka... Bunu unuttuk. Yaradan'ı sevmek, onun yarattığı meczubu da dilenciyi de, günahkârı da sevmekle mümkün olur. Bunu da unuttuk. Tüm yolların aynı yere çıktığını, çırpınıp dursak da ölümün duvarını aşamayacağımızı unuttuk.
Vatan ve millet, vatan ve millet oldukları için sevilir; bir din, bir din olarak münakaşa edilir, ret veya kabul edilir, yoksa hayatımıza getirecekleri kolaylıklar için değil...