KIRIK DÖKÜK HİKAYELER
1-VİCDAN
Kafasını kaldırmakta zorlanıyordu. Son nefeslerini zorlukla alıyordu. O, son nefesleri olduğunu hissedebiliyordu. Eminim, içinde kocaman bir keşke vardı. O da benim gibi geç kalmıştı.
Acil tıp teknisyenleri onu kaldırmakta zorlandıkları için kapımı çaldılar çünkü ben karşı komşuydum. Hemen koşup salondaki yatağının başına vardım.
Bir yol
Birdenbire ayağa kalktı ve eliyle trenin penceresinden işaret ederek:
-İşte, dedi, şu gördüğünüz küçük yol, şu iki ağaç arasında tepenin eteğini kıvrılan patika… Fevkalâde hiçbir tarafı yok değil mi? Hemen her yerde bol bol rastgelebileceğimiz alelade bir şey… Bununla beraber nereye gittiğini, nereden geldiğini bilmediğim, bir dönemeçte kaybolan
Kadının Dünyayı Algılama Şekli Erkekten Farklı / Mülâkat
Annenin çocuğuna ilk hediyesi ‘duygu kabı’dır!
Kıymetli okurlarımız, sizler için Psikolog Zühre Çelen Hanımefendi ile ‘Kadın Psikolojisi’ ekseninde röportaj yaptık. Çok verimli bir söyleşi oldu elhamdülilllah. Sizlerin de keyifle okuyacağını; verimli bulacağını ve pay alacağını
Kalabalık beni sahiden sıktı.
Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.
Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum.
Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz. Kış günü sokağa atılmış bir kedi gibi kendimi zavallı hissediyorum.
Sabahattin Ali
Senin için ölürüm dedi. Benim için zaten öldün dedim. Cesedini alıp çıktı...
Küçük İskender
"Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben iki de bir de böyle oluyorum. Bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil...İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman nasıl hazin bir hal aldığımı tasvir edemezsiniz. Kış günü sokağa atılmış bir kedi gibi kendimi zavallı hissediyorum..."
Sabahattin Ali
İyi geceler