Dostoyevski’nin üslubunu, kurgusunu, dilini, kahramanlarını hep sevdim. Dostoyevski çok sevdiğim yazarların başında yer alır. Elime aldığım her kitabında neden çok sevildiğini bir kez daha kanıtlıyor çünkü. Kitabın sayfasını açıp hikayeyi okumaya başladıktan sonra adeta hikayeden biri gibi oluyorum.
“Kumarbaz” hiç sıkılmadan zevkle okuduğum bir kitap oldu. Kitabın en çok sevdiğim yönü; karakterlerin şeffaflığı. Çünkü karakterlerin en karanlık en kötü düşüncelerini bile tüm açıklığıyla okuyabiliyorsunuz. İnsan ve mekan tasvirleri her zamankinden farklıydı. Ayrıntılar oldukla az yüzeysel bir anlatım hakim. Dostoyevski’nin 25 günde kaleme aldığı ve içeriğiyle çok şeyi anlattığı bu yapıtı mutlaka okumalısınız.
“.. Davranışlarımın hesabını veremeyecek kadar önemsiz biri miyim ben?
Evet, insanın başına öyle çılgınca, öyle akıl almaz düşünceler saplanır ki, bu düşüncelerin gerçekleşeceğine gerçekten inanmaya başlar... Dahası var: Eğer bu düşünce çok güçlü ve tutkulu bir isteğe dayanıyorsa, çoğu zaman yazgının hazırladığı, kader gibi, gerçekleşmemesi olanaksız, kaçınılmaz bir şey gibi görünür! Belki de bu, önsezilerin bir bileşimi, istencin olağanüstü bir çabası, imgelem kudretinin doğurduğu bir zehirlenme ya da buna benzer bir şeydir...” (Alıntı)
