Eğer bahtına gölge vurmuşsa,herkesin gündüz kumdan kale yaptığı sahilden gece yarısı bota binerdin.Eğer bahtına gölge vurmuşsa,daha fazla insan binebilsin diye can yeleğini annene çıkarttırıp denize attırırlardı.Eğer bahtına gölge vurulmuşsa,o bot batardı dalgalarda.Boğulurdun.Sabah daha çocuklar uyanmadan,o sahile ölü olarak vururdun.Bahtına gölge yapan o vicdansızlara iki kelime edecek kadar bile büyümeden ölürdün.
Sayfa 253 - Doğan NovusKitabı okudu
hayat guzelde de"leri var iste ✔
kumdan kaleler bile bazi insanlarin duygularindan cok daha saglamlar
herkes seni o kadar seviyor sana o kadar deger veriyoki dunyanin en onemli varligi gibi hissediyorsun kendini sonra bir bakmissin esekten dusmus karpuza donuyorsun meger gercek hic de oyle degilmis gozyaslarini silerken anliyorsun
sonra goruyorsun ki bir cok sevgi ve sevgi sozcugu bildigin kumdan kale ..
yikiliveriyor hafif bir yelde .
ACI AMA GERCEK BOYLE !
Yaşamak, dalganın önüne kumdan kale kurmaya benziyor. Yıkılacağını bile bile yapılan bir kale. Beyhude.
Sayfa 303 - hep kitapKitabı okudu
Bir an bile unutmamıştım. O hep aklımdaydı; çünkü ona olan sevgim gün ışığında dağılıverecek bir sis ya da yağmur yağınca yıkılacak kumdan kale değil,mermer üzerinde yontulmuş bir yazıydı ki mermer var olduğu sürece silinmezdi.
Sayfa 553Kitabı okudu
Kış geldiğinde Sedef‘i bütünüyle unutmuştum. Daha doğrusu şöyle, hatırlayıp hatırlayıp unutmuştum. Sanki aramızda hiçbir şey yaşanmamış gibi. Alelade bir yaz aşkı gibi. Sanki Sedef ancak ismi geçtiği zaman hatırlanan hayalet arkadaşlardan biriymiş gibi. Sanki deniz kenarında bütün gün kumdan kale yapmamışız gibi, sanki pansiyonun sahanlığında yan yana oturup konuşmamışız, yıldızlara bakıp nedir bu kainatın esbabı mucibesi diye düşünmemişiz gibi.
Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
Emrah Serbes/Erken Kaybedenler.
"İmkânsız" kelimesini çok kullanmanızın sebebi işte!..
Biliyor musun? Sen bir dâhi olarak gelmiştin dünyaya
Tüm dâhiler gibi sana göre de imkânsız hiçbir şey yoktu ta ki o güne kadar... Babanla parkta kumdan kale yapıyordunuz. O esnada bir uçak geçiyordu parkın üzerinden. Sen uçağı göstererek "Baba onu bana al!" demiştin 5 yaşındaydın baban gülmüştü "Gel yavrum sana gofret alayım!" demişti. Sen "Hayır ben uçak istiyorum!" diye diretmiştin. Çok direttiğin için baban sana oyuncak bir uçak almıştı Halbuki Sen o gün oyuncak uçağı kastetmemiştim sana göre o uçan şey birilerinin babasına aitti ve onu senin baban da alabilirdi. Senin için imkansız olan birşey yoktu; ama baban için bu imkansızdı. Çünkü yıllar önce o da babasıyla parka gittiğinde, babası ona uçak yerine şekerleme ısmarlamıştı. İşte böyle dostum, henüz 5 yaşındaydın, sana imkansızı öğretiklerinde.
Sayfa 168Kitabı okudu
Kumdan kale gibidir hayat
Her gelen bir parça alıp gider
Giden her parçan boğulur denizde
Tazelendin sanarsın ama olmaz
Sürekli boğulmaktan kurtulamazsın
SeFeRi ...
Kum tepeleri
Kalbimdeki kum tepeleri yıkılıyor
yerine kaleler dikiyorum
Birçok kez öldüm bir daha ölüyorum
Kendimi tanıyamıyorsam suçluyum
Uzun zamandır cezamı çekiyorum
Bu dağlarda güneş doğmaz hiç
Hergün doğması için dua ediyorum
Kalbimdeki kum tepeleri yıkılıyor
Ben kumdan kale olmayacağını anlıyorum
O hep aklımdaydı; çünkü ona olan sevgim gün ışığında dağılıverecek bir sis ya da yağmur yağınca yıkılıverecek bir kumdan kale değil, mermer üzerine yontulmuş bir yazıydı ki mermer var olduğu sürece silinmezdi.
Sayfa 553 - Jane EyreKitabı okudu