" İnsan yaşamında kendisine verilen her şeye teşekkür etmelidir. Bana bugüne kadar pek hediye verilmemiştir.
Bu nedenle başkasına teşekkür etmek olanağı çok az çıkmıştır. "
... +51
İçimde bir his var, nasıl anlatılır bilmem. Yalnızca fena halde çaresiz hissettiriyor beni, kaçmak istiyorum insanlardan. Kırıldığımı gizlemek bile zor. Gözlerim dolu dolu bakıyor, biliyorum biraz da çatık kaşlarım. Hiçbir şey yapamıyorum. Fazlalıkmışım gibi hissediyorum. Olmasam daha iyi olurmuş gibi. Her kelimem bambaşka bir saçmalıkla doluymuş gibi. Çabalamak gereksizmiş gibi. Çabalamakla olmazmış gibi. Yarım kalmış ama zaten hiçbir zaman tamamlanmamış gibi. Biraz kırgın, biraz üzgün gibi. Zihnimdeki kurtlar gibi beynimi kemirip duruyorlar. Oysa daha az önceye kadar mutluydum. Bu ana birlikte tanık olduğumuz için. Ama yine de işte bu düşüncelerden kurtulamıyorum. Varlığım canımı acıtıyor. Yansımamdan nefret ediyorum böyle anlarda. Dudaklarımı araladığımda çıkan her bir sözden. Sadece geçecek deyip erteliyorum düşünmeyi. Yalnızca bu manzaranın tadını çıkarabilmek adına. Gökyüzünün hâlâ güzel gözükmesi için gözüme.
Sevdiğiniz birini kaybetmek hiç de filmlerde anlatıldığı gibi bir şey değil. Öyle paramparça oluyorsunuz ki yürüyen bir iskelete dönüyorsunuz.
Sayfa 50Kitabı okuyor
Fakat iki insan birbirini çekemezse zamanla aralarındaki en iyi sözleşmenin bile pek değeri kalmaz.
Sayfa 360 - Everest yayınlarıKitabı okuyor
Shakespeare
Hepinize uzun, nefretle dolu ömürler dilerim
Sizi yılışık, yapışkan aşağılıklar sizi!
Kibar kıyıcılar, centilmen kurtlar, uysal ayılar
Sizi servet soytarıları, otlakçılar, iyi gün sinekleri!
Sayfa 27Kitabı okudu
