Mani'nin gözünde ölüm, Işık Bahçeleri
"Gözlerini son kez kapar kapamaz, kendiliğinden tekrar açılacaklar. Ve ilk anın kuşkuyla dolacak. İnancın ne olursa olsun. En katı dindarlarda bile kuşkunun izi vardır; en koyu inançsızlıkta ise itiraf edilmemiş bir umut yaşar. Öbür dünyaya karşı, insanlar sadece rollerine oynar, ortak inançları bedenlerdeki yorgunlukta yazılıdır.
Sonra da sınav gelir"
Etrafında birinin "yargı" dediğini duyan Mani hakarete uğramış gibi sıçradı:
"Ne yargısı? Gözlerini kapadığında hüküm çoktan verilmiştir zaten! Hem de kendi ağzından!"
Yüzü iyice canlanmıştı. Avuçları, parmakları, boğazı, göğsü de.
" Kuşku anı geçtikten sonra herkes kusurlarına, alışkanlıklarına kavuşacak. Ve insanlar arasında, mahkemeye ihtiyaç duyulmadan seçim yapılacak. Hükmederek yaşayan itaat eden olmadığı için acı çekecek; görüntüsüyle yaşayan bütün görüntüsünü kaybedecek; sahip olmak için yaşayanın elinde hiçbir şey kalmayacak, eli boşluğu kavrayacak. Sahip oldukları artık başkalarının olacak. Zincire bağlı bir köpek gibi, dünyada yaşadığı yerlerde dönüp duracak sonsuza kadar. Efendisi olduğu yerlerde sıradan bir dilenci olacak.
"Işık bahçeleri hiçbir yere bağlanmadan yaşayanların olacak."
YkyKitabı okudu
"Hayat, en ufak bir bulut parçasının bile gölgelemediği bir ilkbahar göğünden farksızdı."
Sayfa 29
Hayat, en ufak bir bulut parçasının bile gölgelemediği bir ilkbahar göğünden farksızdı.
Sayfa 29 - Altın KitaplarKitabı okudu
Yolculuk
I
O zamanlar gökyüzü biçilmiş buğday kokardı
Çiğnenmiş üzüm, mısır püskülü, bostan yaprağı
Toprak kokardı insan emeğiyle yoğrulmuş.
Rüzgâr serin sesli konuğuydu evlerin
Bulutlardan ağaçlardan saçlardan süzülen
Bir dirim duygusuyla doldururdu odaları
Yağmur ikinci adıydı akşamların
Günün yorgunluğu üzerine dökülen
Bir düş inceliğinde
Sayfa 115 - 1985/86Kitabı okudu
