Kutay

Kutay
@kutaybr
hi, that’s me thinking
Yıldız Teknik Üniversitesi
İstanbul
İzmir
66 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Müziğimi çalıyorum ve kendi Tanrımı yaratıyorum.
Sayfa 83
Reklam
İnsanın hissettiği her türlü endişenin, hüsranın, ev özleminin veya üzüntünün acısı, o çabucak gelip geçen performans arasında ilkel bir öfke nöbeti içinde müzik aletinden çıkıyordu ki eğer gürültülü rock and roll çalıyorsan bundan daha iyisi olamaz.
Sayfa 89
Müziği dinim, plakçıyı kilisem, rock yıldızlarını azizlerim, şarkılarını ise ilahilerim ilan ettim.
Sayfa 69

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Nota okuyamamak, müzikal hafızamı keskinleştirmişti çünkü bilgiyi aklımda tutabilmemin tek yolu, zihinsel fotoğrafını çekmekti, bu da odaklanma yeteneğimi geliştirmişti.
Sayfa 62
Uykusuz geceler ve müzik
Aynı ıstırabı paylaşmayan birine bu duyguyu anlatmak zor. Herhalde bir ruh tarafından ele geçirilmeye benziyordur diye tahmin ediyorum. Kalbin, zihnin ve ruhun ses, şarkı sözü veya ritim yaratma arzunu kontrol edemiyor ya da bunu geri çeviremiyorsa, içteki şeytanlardan arınma dürtüsüne karşı çaresiz hissediyorsan o zaman sürekli bir sonraki şarkının peşinden koşmaya ömür boyu mahkumsun demektir. Bu ıstırap, bu kadar yüce bir duygusu olmasa bir lanet olarak da görülebilir.
Sayfa 64
Reklam
Çoğu müzisyenin hayatta izleyeceği yaratıcılık yoluna 11-13 yaşları arasında karar verdiğine dair bir teori vardır. Bu dönem, bağımsızlığın ve kimliğin kesiştiği bir altın fırsat penceresidir. Kim olduğunu keşfetme zamanıdır ve insanın herhangi bir müzikal eğilimi ve dürtüsü varsa muhtemelen hayatının geri kalanında bu yöne doğru eğilir ve müzisyen olmaya karar verir. Ben bu teoriye inanıyorum çünkü başıma gelen, tam olarak buydu.
Sayfa 64
Ben çalınmayı bekleyen genetik bir senfoniyle doğmuştum. Tek gereken, bir kıvılcımdı...
Sayfa 18
320 syf.
8/10 puan verdi
İnsanlığın Çocukları
İnsanlığın ÇocuklarıP. D. James
7.5/10 · 32 okunma
Kutay
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Dune: Butleryan Cihadı
Dune: Butleryan CihadıKevin J. Anderson
8.5/10 · 55 okunma
Reklam
Tanrı’ya üzgün olduğumu bile söyleyemedim çünkü o artık orada değildi. Bununla beraber bunun gerçekten bir önemi yoktu.
Sayfa 230
İnsanlar başkalarına saldırmayı, onları soymayı, korkutmayı, suistimal etmeyi ve sömürmeyi seçecek olursa bırakın kendileriyle aynı kafadaki insanlarla yaşasınlar. İstedikleri toplum buysa bunu onlara verin. İçlerinde bir erdem varsa o zaman mantıklı bir şekilde örgütlenirler ve birbirleriyle barış içinde yaşarlar. Aksi taktirde toplumları başkalarına dayatmaya hazır oldukları kaosa doğru yozlaşacaktır. Seçim tamamen onların.
Sayfa 131
Sonunda güneş patlayacak veya soğuyacak, evrenin önemsiz bir küçük parçacığı sadece bir titreme ile kaybolacak.
Sayfa 65
Bilim benim de tanrım oldu ve tanrıları ölmüş olanların evrensel hayal kırıklığını paylaşıyorum.
Sayfa 14
Kutay
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Ölüme Yazgılı Şehir
Ölüme Yazgılı ŞehirArkadi Strugatski
7.3/10 · 7 okunma
Resim