“Gerçekten de hikâyenin sonuna geliyoruz.Ve çok yükseklerden düşeceğiz.Unutmuyoruz.Hissetmiyoruz. İstemiyoruz.Yaptıklarımız daha çok eski alışkanlıklar.Konuşmalarımız,elli kelimelik bir bulmaca.Çok fazla tanıdık hayatı.Şimdi kusma zamanı ! Ama her tükürdüğümüz pislik , yanında bizden bir parça götürüyor...”