Öğle güneşi altında bakkaldan yada iskeleden kan ter içinde eve dönerken bu yola girer girmez, kuytu yeşil ormanların gölgeli serinliğiyle ferahlardık.
Olacak mı?
Günlerimiz olacak
Daha nice yıllarda.
Hep beraber seninle,
En güzel bir baharda,
Bir uzun yazda.
Günlerimiz ... kah Ada' da kah Boğaz' da.
Kuytu bir yolda -bütün böğürtlen,kocayemiş
Dudaklarımız birleşivermiş ...
Akşam, Köprü üstü kalabalık,
Başın, omuzumda artık.
Ufukta hilal, gökte yıldızlar.
Günlerimiz olacak,
Mesut, bahtiyar.
Sırr-ı MİM
. . . م . . .
Yolcusunu beklerken sağ işaret parmağı ile havaya “mim” harfini çiziyor. Önce, bir ada gibi, kuytu gibi, ıssızlığını işaretler gibi, bir yıldız gibi, sır gibi, sevdasının gözünü çiziyor.
Mim, bir gözdür.
. . .
Sevgilinin ağlayan gözü. Sonra bu gözün kenarından aşağılara sızan bir damla yaş gibi, mim’in ince elini çekiyor...
olacak mı, lütfen olsun çünkü. .
“Günlerimiz olacak
Daha nice yıllarda.
Hep beraber seninle,
En güzel bir baharda,
Bir uzun yazda.
Günlerimiz... kah Ada'da kah Boğaz'da.
Kuytu bir yolda -bütün böğürtlen, kocayemiş-
Dudaklarımız birleşivermiş...
Akşam, Köprü üstü kalabalık,
Başın, omuzumda artık.
Ufukta hilal, gökte yıldızlar.
Günlerimiz olacak,
Mesut, bahtiyar.”
Sayfa 97 - Can Yayınları
Yeni Kitap!
Ada Kültür Sanat Kitaplığı'nın ilk kitabı...
PEYNİRKUŞU
Can Adalı
"Yüzüm, yurduna dönemeyen,
dünü kalmayan çok kuytu kuş ağzı.
Yüzümde geçmişin dört elementi;
hava, ateş, su, toprak...
Toprağı iki yakasından tutup gidiyor su.
Evrenin yargıçlığına küfredip gidiyorum ben de.
Sen insanlığa mahkum edilmiş kadını, beni düşün..."
Kitap adi: Peynirkuşu
Yazar: can adali
Tür: roman
"...
BEATRIZ- Bir tohumun yaşadığı hayatı yaşıyordum, yapayalnız, kendi içime kapanmış, kendi varlığımın tam ortasına ekilivermiş. Bir ada gibi yalıtılmış ...
JUAN - Hiçbir insan ayağının değmeyeceği bir ada, ana rotalardan ırak ... Yalnız, yapayalnız ... Zamanın enginliğinde yitip gitmiş, kendi kendisinden çıkamamaya yargılı.
BEATRIZ- Uykuda ... Hiçbir anısı, hiçbir arzusu olmadan. Toprağa iyice kök salmış. Kendi içinde kökleşip kalmış ... Daha sonra ikiye yarılı verdi dünyam. Bir ot gibi söküp çıkarıverdin beni topraktan. Kestin köklerimi, fırlatıp attın havaya. Senin gözlerine asılıp kaldım öyle boşlukta dengesiz. O an dan beri kendime bir yer bulamıyorum. Atılmak isterdim ayaklarına, ama yapamam bunu ... Yaparsam zehirlerim senin gölgeni.
JUAN - Birbirimizi hep görüp hiç dokunamamaya yargılıyız. Kendi kendimizden çıkamamaya yargılıyız.
BEATRIZ- Sana bakmak yeterli benim için.
Senin bana bakman yeter ... kendi kendime sahip değilim, öz varlığıma sahip değilim. Ne vücudum var , ne de ruhum. Senin düşüncen içime işledi; ne bir oyuk kaldı girmediğin içimde, ne de bir kuytu.
Kendi içimde kendime yer kalmadı . Ama ben kendi içimde kalmak istemiyorum ki... Ben senin içinde olmak istiyorum. Bırak beni bir düşünce olayım kafanda ... En önemsiz düşüncelerden biri.
Gelip geçici, hemencecik unutuvereceğin düşüncelerinden biri.
..."
Sayfa 57Kitabı okudu
