"Neydi bu içinden çıkılmaz meseleler?..."
Bütün sayfayı yazıcam az kaldı bitiyoooo. :D
Akşamdan akşama iki kadehin zararı yoktur. İnsana dünyayı unutturur. Eh, bu dünya da unutulacak dünya zaten...
Sayfa 178
"Benim için yapılacak ne iş kaldı ki? " diyordu. " Yerimizi boşaltsak da dünyaya yeni geleceklere yer açsak..."
Sayfa 110 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kuyucaklı Yusuf
Zaten, bir felakete sükûn ve itidalle tahammül
edenlerin manzarası, o felaket için ağlayıp çırpınanların
manzarasından çok daha korkunç ve ezicidir.�
Ömrünün her vak'ası olmasa da olabilir, hayatına her giren insan girmese de olabilirdi.
Varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette değildi, fakat yokluğu müthişti.
"Onu her hatırladıkça tekrar üzülüyor ve halledilmemiş bir ukdenin peşinden koşan dimağının yorulduğunu hissediyordu."
Düşününce dünyada hiçbir yere bağlı olmadığını hissetti.
Acaba onu sahiden hiç düşünen yok muydu ve o hiç kimseyi düşünmemekte, kendini yalnız bulmakta bu kadar haklı mıydı?
Sayfa 88
"Bu dünyada karşılıksız hayır işlenmediğini öğrendim..."
Hayatta hiçbir şey ona kıymetli görünmemiş, peşinden koşmak, sahip olmak arzusunu vermemişti. Etrafına daima bir yabancı gözüyle bakmış, hiçbir yere bağlanmak arzusu duymamış, bu yalnızlığının gururu içinde memnun olmaya çalışmıştı. Şimdi ilk defa bir şey istiyor, hem de korkunç bir şiddetle istiyordu. Fakat niçin bu istek bir imkansızlıkla beraber gelmişti?
her şey geçer. Her şey unutulur. Kendini bir felaketin içinde kaybetmenin manası yoktur..
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var."
Herkes inkar edilir, ana inkar edilmezmiş.
Sayfa 196Kitabı okudu
Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var...