Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
a.
a.
@kzmzade
214 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Həsrət qalmışdım.. Barış Bıçakçı mənim “səni kim anladı?” sualının yeganə və bəlkə də , dəyişməz qalacaq cavabımdı. Çox vaxt hansısa bədii əsəri oxuyanda bir obraz hamıdan daha yaxın gələr, onun hislərinin ifədəsini oxuyanda “o məni anlayardı..” deyər insan. Mən Bıçakçının əsərlənin hər hekayəsindəki hər obrazın daxildəki hisləri anlaya bilirəm, onlar mənim hər hissimi anlaya bilər.. Barış Bıçakçı ciddən məni anlayar.. Bu əsərdə də bu bir daha təsdiqləndi.
Bu kitab mənim Barış Bıçakçı ilə tanışlığımdan sonra çıxan yeganə kitabıdı, o səbəbdən yeri həmişə məndə daha bir ayrı olacaq.
Kitabı oxumazdan əvvəl hamının bu kitabla duyğulandığına vaqif idim. Bilmirəm onları kitabdakı hansı mövzu təsir edirdi , amma mənə deyəsən , hər cümlə , hər söz , hər xitabı təsir etdi. Zezeyə ailəsi tərəfindən Zezenin yaxşılığı üçün deyil, onun tərbiyəsini daha doğru olması üçün deyil , sırf öz mənfəətləri üçün etdiyi əməllər mənə təsir etdi. Ya
(oxuduğum nəşr bu deyil)
Məhəmməd Hüseyn Şəhriyarın, Cənubi Azərbaycanlı məşhur şairin ən sevdiyim əsəri. Bəzi şeirləri oxuyarkən bəyəndiyim yerini xətləyər, ‘qəşəngdir’ deyib keçərkən, bəzilərinin bircə beytini belə unutmamaq istəyirəm. Bu poemanın bircə sözünü belə unutmamaq istəyirəm. Elə buna görədir ki yəqin, açıb-açıb oxuyar, yenidən heyran qalaram.
Şair poemadakı hadisələri bu cür səlisliklə ifadə edərkən verdiyi duyğuları azca da itirməyib başına gələn bütün hadisələri həmin an ordaymışsınız kimi sizə hiss etdirir, yaşadır. Hər bənd sizi oxuyanda birinci səthi olaraq çox şeirdə olduğu kimi qafiyəsinə heyran edir, qulağınızı oxşayır. Daha sonra özünü təkrar oxutdurub dediklərini anlamağınızı, anladıqca şairin yaşadıqlarını hiss etməyinizi istəyir. Şairin poemanın ikinci hissəsində “o yerdə”, “bu çeşmədə” “bu xırmanda” kimi sanki Xoşginabı gəzə-gəzə yazırmış hissini verən ifadələri çox doğmadı.
Oxuduqca, şairin həyatından məlumatınız da varsa, insan kövrəlsə də, gülümsəyir. Hər gülümsəmədən sonra da bir ‘heyif’ deyir. Xüsusən də bu bəndi oxuyanda;
Mənim yolum məhəbbət caddəsiydi,
Son sözlərim haqqın iradəsidi,
Məhəbbətin risalət vədəsiydi,
Yoxsa məndə bir kəs ilə qərəz yox,
Siyasət adlı məndə bir mərəz yox.
Okur Takip Önerileri
bu bir kitab təhlili deyil.
Mən kitabı oxumağa ilk başladığımda təhlil yazmaq üçün tələsmək istədim, çünki kitabda məni narahat edən bir şey var idi. Kitabı irəlilədikdə gördüm ki bu narahatlıq kitabdan asılı deyil, obrazlardan da deyil, əsərin süjetindən də, mövzusundan da deyil. Sonra anladım ki, (ya da mənə belə təsir edib) narahatlıq Qurban Səidin kitabdakı fikirlərindən yaranır. Bəzi şeylərə qərəzimi var nə, dalbadal qaralayır, ya da bəyəndiyi bir şeyin qəşəng olduğunu isbat etməyə çalışır sanki. Bu mənə də təsir etdi bir yerdən sonra mənim gözümə ‘Qurban Səid buna da mı elə yanaşıb yazıb’ pərdəsi düşdü. Bəzi məqamlarda o sevmir deyə doğru şeyi yanlış bünövrəylə pismiş kimi aşılayırdı. Bunlar əsas qərəz yaratdı zatən, sonra isə “yaxşı ki davam etmişəm” dedim. Ciddən oxumağa dəyər əsər idi.
(bura biraz təhlilə oxşaya bilər, biraz) Əsər içində millət fərqinin fəsadları ilə yanışı, Əlinin və Ninonun təcəssümündə, əslində, ‘istəsəniz olar’ı göstərdi, çox da qəşəng göstərdi. Əlinin belə dövlətpərəst olmasına baxmayaraq, ən ağır vaxtlarda da Ninonu anlayırdı. Bir də ən sevdiyim yerlərdən biri də Azərbaycan müstəqilliyinin itirilməsinin əsas səbəbinin meyar elm və ağıl, düşüncə olmasması olduğunu, hər kəsin ‘şəxsi’ fikrinin müdafiyəsinə qalxması və ‘azadlıq’dan süstləşməsi olduğu çox qəşəng əsk etdirən rollar var idi. (daha danışasım var , amma yenə çox oldu)
Kitab daha çox bugünkü İslamın qadın hüquqlarına olan iradlara cavab verməyə çalışmışdı.
Təbatəbainin qələmi çox sərtdi , qərəzini kənara qoyaraq oxumayan şəxs bir bəhrə götürə bilməyəcək , məncə. ( ya da çox az götürəcək )
İslamda qadın haqları haqqındakı mövzularda mənim düşüncələrimin bəzilərinin sırf inad olduğunu , şüurla yanaşanda tərtəmiz göründüyü göstərdi mənə kitab.
Ümumiyyətlə isə sırf bu kitabın bir ayrı seçkiliyi yoxdu , hər cür vasitəylə tapıla biləcək məlumatlar idi.
Kitabı oxumağa başlayıb müəyyən yerə qədər gəldiyimdə “bitirən kimi haqqında yazmalıyam, daha çox oxunmalıdı” dedim. Amma indi İsmayıl Şıxlının on ilə yazdığı bu əsərə fikrimi bildirmək mənə çox çətin gəlir.
Əsəri oxumadan əvvəl də sujeti bilməyimə baxmayaraq kitabı oxuyanda hər dəfə, hər dəfə başqa hislərə daxil oldum. Üstün və aşağı təbəqənin bir-birinə təsirini, o vaxtkı cəmiyyətin baxışını, xüsusiylə Əşrəflə camaatın dialoqlarında şüurlu şəxslə düşünməyən camaatın arasında nə qədər fərq olduğunu, insanın onu anlamayan insanların içində necə tək qaldığını çox çox çox gözəl əks olunub. Bəzi yerlərdə Əşrəfin bacısına, qardaşına deməyə çox sözü olurdu, amma susurdu, bilirdi anlamayacaqlar. İncə nüans deyilmi? Çox :,)
Cahandar ağanın bəzən mükəmməl, bəzən çox iradlı hərəkətlər etməsi, bəzən qürurunu daş kimi edib, bəzən təviz verməsi... İnsanın özəti.
Bir də ən çox sevdiyim cəhətlərindən biri insanlara Kipianinin, Əhməd, Əşrəf və digər şüurlu şəxslərin timsalında dərrakəli insanın cilovunu tutula bilinməyəcəyi, bir yerdən sonra ədalətsizliyə, haqsızlığa dözə bilməyəcəyini aşılaması idi. Həssaslığımın çoxluğumdanmı, ya İsmayıl Şıxlının qələmindənmi bilmirəm , amma ədalətsizliyə etiraz edilən yerdə (461-462 səhifə) gözlərim belə doldu :,) çox qəşəng əsər idin, çox...
:)
Kitab ən uzun müddətə oxuduğum kitablardan biri oldu , amma indi bitirəndən sonra yenidən darıxdım.
Kitab Mütəhhərinin seminarlarından yığma olduğu üçün o qədər mövzuya toxunulub, o qədər problemlərə izah gətirilib ki, mükəmməl idi. Klassik Mütəhhəri kitabları kimi əvvəli bəsit və ləzzətli , sonra isə qəliz və ləzətli idi.
Bir yerdən sonra artıq başa düşə bilmədiyim məqamlar artı , təkrar-təkrar oxudum. Mütəhhərinin izahları o qədər qane edici olur ki , səhv desə belə -ki məncə, demir- qəbul edəcək qədər tətmin olur insan. Həm də irad tutduğu və ya tənqid etdiyi fikirlərə “burada haqlıdırlar” , “burada düz deyirlər” kimi qərəzsiz yanaşımı, haqq sözləri mükəmməldi.
(çox qüsurlu təhlil)
Əli Şəriətinin kitablarını oxuyanda onun ən çox tənqidçi olmasınına görə seçirdim. Amma bu kitabdakı tənqidlər o qədər həddindən artıq idi ki, hətta bir yerdən sonra təhqirə də bənzəyirdi. Fikir bildirmək normaldır, amma digər fikirlərə olan hörməti saxlamaq şərtiylə. Şəriəti bu kitanda təlqin etmək istədiyi fikirlər vur-çıx 4-5 dənə idi, hamısının da bünövrəsi eyni. Amma o qədər uzadaraq və ‘düz’ fikrindən başqalarına qınaq ataraq davam edir ki, mövzulara bir yerdən sonra ‘yaxşıı’ deyirsən. Kitabın seminarlardan alınmış olması adama bir qram səbirli olmağa icazə verir, bu mövzuları bu söhbətlərlə birbaşa kitab kimi yazsaydı, güman ki, yarısında atardım. İstifadə etdiyi cümlələrin bəziləri demək olar ki, eyni idi. Kitab eyniklər və təkrarla doludu. Bir də Şəriətinin hər şeyin düzgününü bir o bilmiş kimi iddiaları :) Din cəhətdən isə çox qüsurlu idi. Bəzi İslami fikirləri öz düşüncəsinə görə ifadə edirdi, amma elə olmadığını bilirik. İstifadə elədiyi təşbehlər də həmçinin, əslində, elə deyil, o elə görür. Kitab bir yerdən sonra axıcılığı o qədər itdi ki, zorlayır adam özünü , son 10-15 səhifədə mövzu biraz normallaşır
