Herazula
@letthewomanbeborn
17 Kasım 2003
12 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Çocukluğundan beri etrafında duyduğu sözler, gördüğü insanlar onda neşe ve saadetten korkmak, bunların uğursuzluk getirici bir şey olduğuna inanmak itiyadını yaratmıştı. "Çok gülmenin arkası ağlamaktır!" gibi sözler sarsılmaz inançlar halinde ruhuna yerleşmişti. Herhangi memnun edici bir hadise, ilk sevinç dalgaları geçer geçmez, sebepsiz bir korku ve hüzün yaratıyor ve Ömer ancak birtakım gülünç hilelerle bundan kurtulmaya çabalıyordu.
Ne kimse beni teselli etmeli ne de ben kimseyi... Riyakârlık tesellide son haddini bulur. Bu anda çehrelerin aldığı yalancı teessür ifadesi, o biraz yukarı kalkıp birbirine yaklaşan kaşlar, o hafif hafif ve anlayışlı bir tavırla sallanan baş ve o derinden çıkarılmaya çalışılan matemli ses insanı deli eder.
Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi. Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?
Okur Takip Önerileri
Fakat içimizde, bizim "ahlak" tarafımızda hiçbir şekilde münasebete geçmeyerek hadiseleri muhakeme eden, neticeler çıkaran ve tedbirler alan bir "hesabi" tarafımız vardı ve lafta değilse bile fiilde daima o galip çıkıyor ve onun dediği oluyordu.
Vahşi doğanın alameti farikası, onun bu devam etme yeteneğidir. Sabır gösterir. Bu bizim yaptığımız bir şey değildir, aksine tabii bir şekilde ve doğuştan olduğumuz bir şeydir. Gelişemediğimiz zaman, tekrar gelişene kadar devam ederiz. İster yaratıcı hayatımızdan koparılıp atılalım, ister bir kültür ya da dinin dışına çıkarılalım, isterse aileden dışlanmış, bir grup tarafından sürülmüş olalım ya da hareket, düşünce ve duygularımız üzerine yaptırımlar konmuş olsun, içsel vahşi hayat sürer ve biz de yolumuza devam ederiz.
Sayfa 212Kitabı okuyor