O zamanlar meşhur olmayan Aziz Nesin'in şartları çok ağırdır; belki de bir dilim ekmeğin hasretini çekmektedir. Kendisine yakışmayacak yollara başvurmadan, telif almak ümidiyle bir şiirini Necip Fazıl'a gönderir. O da şiiri dergisine girecek ölçüde görmemesine rağmen gerekeni yapar. Biri, kimin kapısını çalacağını bilir, diğeri de hâlden anlar.