1925 yıhnda yazdığı «Ayağa Kalkın Efendiler» adlı şiirinde şöyle sesleniyordu burjuva yazarlarına:
Behey! kaburgalarında ateş bir yürek yerine İdare lambası yanan adam!
Behey armut satar gibi san'atı okkayla satan san'atkar!
Ettiğin kar kalmıyacak yanına!
Soksan da kafanı dükkanına, dükkanın yedi kat yerin dibine soksan;
yine ateşimiz seni yağlı saçlarından tutuştur" 'rak bir türbe mumu gibi damla damla eritecek!
Çek elini san'atın yakasından çek!
Çekiniz!
Bıyıkları pomadalı ahenginiz süzüyor gözlerini hala «koyda çıplak yıkanan Leyla'ya» karşı!
Fakat bugün ağzımızdaki ateş borularla çalınıyor yeni san'atın marşı!
Yeter artık Yenicami tıraşı, yeter!
Ayağa kalkın efendiler . . .
İşe Yarar Bir Şey filminden Leyla'ya ait bir şiir.
"Yaşamak, çukur yerlere doluyor diyorlar,
Bu yüzden yıkıntıya dönüşse de yaşıyormuş insan.
Ama yıkıldığımız yeter sevgilim.
Biraz da kekik toplayalım."
Barış Bıçakçı 🖤
Yanarken mecnun gibi Leyla'ya, kavuştum aşkından Mevla'ya.
Düşerken maddi aşkın peşine ,unuttuk manevi sevgiyi seninle.
Şimdi eller Sema'da, gözler de yaş yalvarışlar Allah'a
Ne keder kaldı
Ne de dert
Kalpte Allah
Gönülde iman
Çölden geçmek Leyla'ya ermek içindir
Sayfa 22Kitabı okuyor
Mecnuna sormuşlar: "Leyla'ya hakkını helal ediyor musun?" diye.
"Hayır! " demiş "Etmiyorum."
Tabiki saşırmış soranlar ve eklemişler: "Neden? Neden helal etmiyorsun de hele?"
Mecnun boynu bükük cevap vermiş:
"Ahrette helalleşme bahanesiyle de olsa bir kez daha görebilmek için..."
Buyrun size iki masal. Üstelik masal içinde masal. Biri masal olamayacak kadar gerçek diğeri ise gerçek olamayacak kadar masal. Ama her bir masal da bizzat yaşanmış. Acıtmış, yıkmış, yakmış, dağıtmış ve izleri hâlâ acıtmaya devam ediyor. 
Murat Durmaz Murat Durmaz’dan okuduğu ikinci kitap bu. Sürgün kitabını okuduğumda da anlamıştım yüreğiyle
S1 B10 1.20.06
İnsanın söylemek isteyip de hani söyleyemediği sözler vardır ya, ne bileyim böyle bi böyle bi kanser gibi hani. Büyüdükçe büyüyor, büyüdükçe büyüyor, anladın mı büyüdükçe büyüyor... Seni gördükten sonra Leyla, sen öyle büyüdün ki içimde her yanım sen oldu. Anlıyo musun? Sonra ben sensiz olamadığımı anladım. Yalanlar söyledim sana. Bir sürü yalan söyledim sana, evet. Bu yalanlar öyle büyüdü ki kaçıp gideceğinden korktum. Hep böyle bir korku vardı içimde. İşte sen içimdeki o korkuydun Leyla. Senin yanında mutsuz olmaya bile hazırdım ben. Hani dünyaları verseler, anladın mı, dünyaları verseler vazgeçmem derler ya öyle olmuyormuş işte o kadar basit değilmiş Leyla. Birinin çıkıp başkalarını da düşünmesi gerekebiliyormuş yani anladın mı? Onların mutluluğunu, sevgilerini, acılarını ne bileyim. Bazen sevmek Leyla, fedakarlık yapmayı gerektirebiliyormuş. Anlıyo musun? Ben seni hep beklerim. Bir saat de beklerim bir ömür boyu da beklerim..."
Yalnızlığımız
Koskoca Tanrı gökler ardında,
Beyler, paşalar saltanatında,
Birçokları sefalet katında,
Mecnun'u, Leyla'sı vuslatında
Kim yalnız değil ki hayatında?
Ya ölüler serviler altında?
Sayfa 150Kitabı okudu
"Niye hem kızıp hem de Murathana yapış dediğimi sormuştun ya, Leyla..."
dedi arkada ciddiyetle patates soyan eşine. Leyla’nın bakışları ona dönerken,
tebessümünü bozmadan devam etti: "Bak, işte bu yüzden, "dedi kapıdan ele ele
çıkan ve hâlâ bir şeyler tartışan iki miniğe bakarak. "Çünkü bir tek Murathan
kavga etseler bile Gökçenin elini bırakmıyor. Onunla olunca... ”derin bir nefes
verdi. Ve cümlesini kısık bir mırıltı şeklinde tamamladı:
“Gözüm asla arkada kalmıyor... ”
Sayfa 11 - Ali AlptekinKitabı okuyor
Yalnızlığımız
Koskoca Tanrı gökler ardında,
Beyler, paşalar saltanatında,
Birçokları sefalet katında,
Mecnun'u, Leylâ'sı vuslatında,
Kim yalnız değil ki hayatında?
Ya ölüler serviler altında?
Geçerli bir sebeb :D
"Aldatmak ne kadar çirkin bir kelime ama ya. Senin değerini anlamak için başkalarıyla zaman geçirdim sadece bebeğim."
m: ya ne bileyim ben, işte öyle. insanlar, baksana yani kimse adam yerine koymadı ya beni. işe yaramazın tekiyim. ben de dedim bari bi' işe gireyim, bi' yoluna sokmaya çalışayım her şeyi. sen de öyle düşünüyordun ya? işe yaramaz bi adam olduğumu.
l: ben, ben ne zaman böyle bir şey söyledim sana?
m: bilmiyorum leyla, biraz şey oldum yani. aklım başıma mı geldi n'oldu sanki? biraz şeyi anladım, insanın sevilebilmesi için kendisi gibi olmaması gerekiyormuş."
Leyla'ya sordular:
"Sen mi Kays'ı daha çok sevdin; yoksa o mu seni?"
Kara gözlü, kara saçlı, kara benli Leyla iç geçirdi, üzüldü:
"Dostlar, bu nasıl bir soru, bana böyle bir soruyu nasıl sorarsınız ki?!.. Elbette ben onu daha çok sevdim, onun beni sevdiğinden..."
"İyi ama Leyla, o senin için deliye döndü, çöllere düştü, adı Mecnun'a çıktı ve kurtlarla, kuşlarla konuşur oldu..."
"İşte bakın, o gitti, bana olan aşkını ona buna anlattı, ben ise aha şuracığımda, kalbimin içinde onun aşkını saklayıp durdum, hiç kimse ile ne paylaştım, ne kimseye dert yandım. Şimdi siz karar verin, o mu beni daha çok sevmiş, ben mi onu?!.."
Sayfa 87
