Egoyu öldüren tek şey aşktır.
Gerçek, derin, tutkulu, özverili, canını verecek, kendi kimliğini silip eritecek, yok edecek kadar büyük bir aşk.
Böyle bir esrimenin karşısında ego yaşayamaz, insan üzerindeki egemenliğini sürdüremez. Yenilmeye mahkumdur.
Kendi varlığını başka bir varlık içinde eritmek isteyen kişi çok güçlüdür. Yenen değil yenilen olmak ister; kazanan değil kaybeden, bencillik değil fedakarlık yapan olmaya çalışır.
Çünkü ego onun efendisi değildir artık. Adına aşk denilen yeni bir efendisi vardır.
Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben…
Bir yere gidiyorum,
Delice…
aklımda sen.
Ben seni seviyorum,
Gizlice…
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.
Özdemir Asaf
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu.
Âlemde gündüz gönlüme işkencedir;
Bence bayram ufukta gün bitincedir.
Günün geçit vermez karlı dağlarını
Sanki sihirbaz bir el eritincedir.
Bütün gün beklediğim bahar ki gece,
Gökte yıldızların da ümidincedir.
Yollar, yollarda nihayet içime denk,
Sonsuzlaşarak başı boş gidincedir.
Ben ister güleyim, ister ağlayayım,
Sesimi yalnız kendim işitincedir.
Âlemde gündüz gönlüme işkencedir;
Bence bayram ufukta gün bitincedir.
Cahit Sıtkı Tarancı
Şiddet uygulayan insanın bir özelliği de, karşıdakini çok sık eleştirmesidir. Bu da duygusal bir şiddet şeklidir. Tenkit eden kimse, karşıdakinde "Ben eleştirebilecek seviyede, üstün ve önemli bir kişiyim!" duygusu uyandırır. "Ne yapsam da eleştirecek bir şey bulsam?" diye bekleyen, eleştiriden özel bir keyif alan bazı tipler, "Ancak üstün kimseler eleştirebilir!" duygusuyla hareket ederler. Bu, gelişmiş bir duygu değildir. Böyle insanlar, tenkitlerine karşı çıkıldığında, üstünlüklerine karşı çıkıldığını düşünür. Bu noktada kişilik çatışması başlar.
Prof. Dr. Nevzat Tarhan, Kadın Psikolojisi
Nesil Yayınları, 92. Baskı: Aralık 2019, syf: 183-184
Sayfa 183 - Nesil Yayınları, 92. Baskı: Aralık 2019Kitabı okudu
" İnsanların öldüğünü gördüm.
Sevenlerin ayrıldığını...
Her gün tekrar eden zulmü ve açlığı...
Bütün bunlar bana gösterdi ki hayatta
hiçbir şey acı çeken bir insana
duyacağımız empatiden önemli değildir.
Hiçbir şey!
Ne kariyer, ne servet, ne zekâ,
ne mevki...
Soylu bir hayat yaşayacaksak,
başkalarının acılarına kayıtsız
kalamayız."
-Audrey Hepburn