"Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini." -sayfa 136
"Sarıl bana. Seni beraberimde götürüyorum zindana. Artık üşümüyor, korkmuyorum." -sayfa 144
"Hemen gelirim. Yoksa gelmem diye mi korkuyorsun?"
"Gelirsin... Biliyorum."
"Öyleyse neden bırakmıyorsun?"
"Lüzumu yok! Ne olursa olsun, artık seni hiç bırakmayacağım!"
Sayfa 123
Gözlerini gökyüzüne, yani hücremin tavanına doğru kaldırdı.
Okur Takip Önerileri
Ben hep yukarıya, sürekli yukarıya bakmaktaydım: ışık vardı orada, evin vardı, sen vardın, orada benim dünyam vardı.
1000Kitap'a katıldı.