ROMA-LUCRETİUS CARUS (EPİKURCU) (M.Ö 99-55)
Bu tarihlerde, Roma, Epikür’ün görüşleri ile de tanışıyordu. De Natura Rerum (Nesnelerin Niteliği Üzerine) adlı Epikürcü (Epicuros’cu) eserini yayınladı. Felsefi poem şeklinde yazdığı eserinde, evrenin temel ilkesi olarak, atomları ve sonsuz boşluğu gösteriyordu. Doğadaki tüm olayların, atomların hareketinden doğmakta olduğunu anlatıyordu.
Rüyaların Doğallığına Dair
Sonunda rüya bağladığında uzuvları
tatlı bir rehavetle,
ve beden derin dinginlikte gerindiğinde,
o zaman sanırız uyandığımızı,
ve yeniden kullanırız uzuvlarımızı;
güneşi ve gün işığını gördüğümüzü sanırız karanlık gecenin ortasında:
ve sımsıkı kapalı küçücük bir odada
iklim değişir, ve denizleri, dağları, ırmakları, geniş düzlükleri
Ruhun doğası bilinmiyor, acaba bedenle birlikte mi doğdu, yoksa doğarken bedenin içine mi girdi, yoksa tanrısal istençle başka varlıklara mı giriyor?
(Lucretius, De natura rarum)
"Birgün maske düşer, öz kalır."/ Lucretius, De Rerum Natura
“Duran yok, akıp gidiyor ne varsa
parça, parçaya tutunuyor,
büyüyüp gelişiyor,
biz de görüp, ad koyuyoruz onlara bir bir.
Derken ağır ağır
eriyip gidiyorlar, bildiğimiz şeyler
olmaktan çıkıyorlar.”
— Lucretius (MÖ 95 - MÖ 55)
De Rerum Natura
Nec crescit, nec post mortem durare videtur.
(Beden) Ölümden sonra ne büyür ne de olduğu gibi kalır.
Lucretius / De rerum Natura