zeze
@lzezel
"Başını dik tut prenses. Yoksa tacın kayıp düşecek."
49 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ruhun İlacı
“Hayatı yaşamıyorsan başkasını değil, kendini kaybettiğin için aslında.”
Bu kitap uzun zamandır aklımda olan, okumayı beklettiğim bir aforizmaydı. Daha fazla bekletmeyip okuduğum için mutluyum çünkü insanı boğan düşüncelerine teselli olacak bir sürü gerçekle yüzleştiriyor. Aslında duymayı beklediğimiz çok basit cümleler var ve bu kitapta tam da o cümlelerin yardımıyla buruk tarafımızı biraz da olsun sarabiliyoruz.
“Başkasının seni sevdiğini ne kadar hissettiğini bir kenara bırak, sen kendine sevildiğini en son ne zaman hissettirdin?”
Kitabın başlarında diyordu ki hayatımıza aldığımız herkeste kendimizden bir yansıma buluruz. Fark ettim ki kendimize vermek istediğimizi sevgiyi -sanki hakkımız değilmiş gibi- parça parça çevremizdeki insanların özelliklerini severek yapıyoruz. Günün sonunda kendimizi sevmek için bilerek ya da bilmeyerek çabalıyoruz. Belki de başarısız oluyoruz.
Bu nedenle kendimize olan sevginin önemini birçok kez vurgulaması çok güzeldi. Her şeye rağmen umut aşılayan, sıcak, buruk, hayattan bir kitaptı.
“Tek gerçek var, o da zamanın dolduğunda dünyada olmayacağın… Böyle bir gerçek varken hiçbir şey sandığın kadar gerçek değil aslında.”
Yaşamak, istediğimiz şekilde özgürce yaşamak… Her kelimesinde ince bir ruh saklıydı. Uzun lafın kısası çok sevdiğim bir kitap oldu. Herkesin okuması gerekiyor. Sadece güzel olduğu için insana farkındalıklar kazandırdığı için de.
Kendine İyi Bak 
Arda Erel
Okur Takip Önerileri
Mekanik Romatizm Yorum
Çok tatlı, çok şirin bir kitaptı. Bel karakteri kendimle birçok yönden benzerliğini bulduğum nadir karakterlerden bir tanesi oldu. Ne yapacağını bilememesi, düşünce şekli ve davranışlarıyla çok güzel, şapşik bir karakterdi. Kendine has bir tarzı olması bir yana oldukça da zeki bir karakter olduğundan kendisini öz evladımmış gibi gururla okuduğum birçok sahnesi de oldu...
Teo da en az Bel kadar içime sinen bir karakter oldu. Zengin, hatta okuldaki çoğu kişinin cazibesini kazanmış olan erkek karakterler belki klişe olsa da Teo karakteri bunlara rağmen tamamen farklı bir tutumda ilerleyen, çok düşünceli ve yine tatlı bulduğum biri oldu. Yazar iki karakteri de çok özel işlemiş. İkisi de çok doğaldı gerçekten.
Kitabın tamamını tatlı bir tebessümle okudum Hem sürükleyici, hem de merak uyandıran, farklı, yeri geldiğinde sakin ama bazı sahnelerinde oldukça heyecanlandıran özellikle de 12-17 yaş arasında okunursa benim sevdiğimden daha da çok sevilecek bir kurguydu. 
Mekanik Romantizm
Güneş Ve Onun Çiçekleri
Öncelikle bu bir öneri yorumundansa bir nevi günlük diyebileceğim bir yazı olacak çünkü belki duygular daha kolay gözlerime ulaşabilse kolaylıkla başında ağlayacağım şeyler okudum. Bazı yazılanları bizzat yaşadığımdan hissettim, bazı yazılanları empati yaparken hissettim. Ama hissettim. Gerçek anlamda. Bayağı.
Neyse, olay şu ki her bir kelimesini okumak ayrı özeldi. Okuduğum her şeyden olabildiğince iyi veya kötü bir bakış açısı kazanmaya çalışırım ve Güneş ve Onun Çiçekleri eseri bana çok geniş bir bakış açısı, kendi içimde hesaplaştığım çoğu şeyi "solmak, dökülmek, köklenmek, uyanmak, çiçeklenmek" şeklinde öğretti ve içime işledi.
Okurken hem bu kadar güçsüz hem de bir yandan da bu kadar güçlü hissettiğim tek eser oldu.
"iyileşmek için
ta köküne
ulaşmalı
yaranın
ve öpe öpe çıkmalı en yukarıya" 
Güneş ve Onun Çiçekleri
·
Puan vermedi
Bazı kitaplar vardır ya, yaşanılanın ne kadar ağır olduğunu anlatabilmek cümleler sıralar, paragraflar dizer. Uçurtma Avcısı böyle bir kitap değil. Uçurtma Avcısı acıyı size hissettirmek için uzun açıklamalara girmiyor. Okuyorsunuz ve hissediyorsunuz. Hasan'ın acısını hissediyor, Emir'in duygularını ondan bile daha iyi anlayabiliyorsunuz.
Benim için çocuk karakterlerin ağzından yazılan her kitap her zaman çok değerli ve anlamlı oluyor. Ama Uçurtma Avcısı tamamen bir çocuğun ağzından yazılmıyor aslında. Emir büyüyor, yaşlanıyor ama kaç yaşına gelirse gelsin sanki hala 10'lu yaşlarındaki çocuk Emir'i okuyormuşsunuz gibi hissettiriyor size. Çocuk kalıyor diyemem, geçmişiyle yaşıyor diyebilirim. Çünkü yaş almış Emir'e "çocuk kaldı" demek haksızlık olur. Tam tersine büyümek için çok çabalayan ama o çocukluğu, geçmişi, her zaman karşısına çıktığından küçük Emir'i hiç geride bırakamadığınızı, sanki hala olayları onun bakış açısından okuyormuşsunuz gibi hissettiriyor. En azından bana öyle hissettirdi işte.
İlerledikçe daha da çok şey hissettiren özel, çok güzel, ince ince işlenmiş gerçekçi bir roman. Özellikle bir dönem gerçekten de Hasan gibi muameleye uğrayan bir halk olması, böyle aşağılanmaları ve değerlerinin olmadığını bilmek insana ağır bir yük veriyor zaten.
Herkesin okuması gereken, okurken ise de kalbini hissede hissede okuyacağı müthiş bir başyapıt.
– "Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yok." 
Uçurtma Avcısı 
Khaled Hosseini
Gece Yarısı Kütüphanesi Yorum
"Her yaşam milyonlarca seçim ihtiva eder. Kimi büyük, kimi küçük. Fakat bir kararın yerine başka bir karar geçtiğinde, bütün sonuçlar da değişir. Dönüşü olmayan bir sapma gerçekleşir ve bu da başka sapmalara yol açar."
Herhalde Gece Yarısı Kütüphanesi'ni özetlemek için şu cümle yeterli olabilir çünkü Nora her başka bir hayatının versiyonuna gittiğinde o sapmaları gayet iyi görmüş oldum. Benim için belki biraz okumaya geç kaldığımı düşündüğüm ama bir yandan da tam zamanında okuduğumu bildiğim bir kitaptı. Pişmanlıklar, o pişmanlıkların yersiz olduğu ya da yerinde olduğunu okumak başka evrende neler yaptığıma ve o evrenlerde neleri dert ettiğimi merak ettirdi bana.
Çok fazla konuşmak istemiyorum çünkü konuşursam kendim hakkında duygusal açıdan çok şey dermişim gibi hissediyorum ve bu hiç olmasını istemediğim bir şey olur.
Herkesin okuyup, ders çıkarması gereken bir kitap değil de zaten okuyup da ders çıkaracağı kesin olan bir kitap. Belki zaten sırf bu yüzden okunmalı.
"Çünkü sen dünkü Nora değilsin, değil mi?"
"Hiçbirimiz dünkü insan değiliz."
Gece Yarısı Kütüphanesi 
Matt Haig
Genç Werther'in Acıları
"Eşit olmadığımızı, olamayacağımızı çok iyi biliyorum, ancak saygı görmek adına alt tabaka insanlardan kendini uzak tutmak gerektiğine inanan kişi, yenilgiden korktuğu için düşmandan saklanan bir korkak kadar eleştiriyi hak eder."
Bu kitabın meşhur sonu yüzünden sebepsizce kendisinden çok kaçmıştım. Karakterlere kolay kolay bağlanan biri olmamama rağmen daha okumadığım Werther'in beni üzeceğinden korkuyordum ki öyle de oldu. Ama sandığımın aksine sonundan değil de kitabın ilerleyişinden, Werther'in düşüncelerinden korkmam gerektiğini fark ettim. Neredeyse her sayfasını işaretledim bu kitabın. Gerçekten o kadar çok ortak düşüncelerde dolaştık ki her kelimesini, cümlesini hissede hissede okudum. O dönemde onunla birlikte yaşayıp ayak üstü on dakika sohbet etmeyi çok isteyeceğim biri Werther.
Kitabın başlarındaki güzel düşüncelerinin yerini yavaş yavaş karanlık kaplarken, sevdiği her şeyden uzaklaşıp düşünceleriyle boğuşurken onu okumak çok güzeldi. Herkesin okuması gereken bir kitap. 
Genç Werther'in Acıları
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121bin okunma
Atlas Altılısı Yorum
Atlas Altılısı okuduğum en gerçekci fantastik kitaplardan biriydi çünkü yapılan açıklamalar gerçek dünyayla örtüşen ve bazen ise de neden böyle bir gücün olduğunu mantıklı bir şekilde açıklayan bir kitaptı. Cemiyetin ne olduğu, geçmiş ve şimdiye kadar saklanan sırlar -kendi açımdan- tahmin edilemezdi. Beni heyecanlandıran, merak uyandıran ve sürükleyen bir kitap oldu. Kitapta en çok hoşuma giden şeylerden bir tanesi de altı karakterin de ağzından yazılmasıydı. Bu şekilde hepsinin düşünce şeklini ve yaptıklarını görebildik. Ayrıca yine kitaptaki açıklamalar gerçek bir ders niteliğinde olduğu için ansiklopedi okuyormuşum gibi hissettirdi bazen. Gerçekten keyifli ve kendisini okutturan akıcı bir kitaptı. 
Atlas Altılısı
Yere Yakın Yıldızlara Uzak
Bu kitabın bu kadar sevilmesi beni çok şaşırtıyor çünkü bana hiçbir duyguyu geçiremedi. Bir sürü mantık hatası ve abartmalar vardı. Birçok karakterin ölüm şekli neredeyse komik(!) denecek kadar zorlamaydı bence. Ayrıca kitabın arkasına açıkca yazıldığı için sonunu tahmin etmek hiç zor değildi. Okuyup bitirdim ama okurken ne zaman bitecek veya neresinden etkileneceğim diye bekledim. Bence başrol kızının o durumdayken düşünme tarzı bile gerçek dışıydı. Kimse o durumdayken bu kadar layloylom düşünemez bana kalırsa. Ailesine çok bağlı bir karakter olarak yazılmıştı başında ama dışarıda ailesinin başına bir şey gelip gelmediğini bir kere bile düşünmemesi ayrı bir ironiydi. Her neyse hiçbir karakter bana geçmedi, hepsi basit karakterlerdi. Konu olarak ilgi çekiciydi fakat yazar güzel işleyememiş, başka bir yazarın kaleminden yazılsa belki çok daha etkili ve güzel olabilirdi. 
Yere Yakın Yıldızlara Uzak
