Tüm dünya sessizce ama kesin bir şekilde, bir "açıkhava tımarhanesine" dönüşüyor.
....Öz saygıya kafayı takıp fark etmeden narsisizmin temellerini atıyoruz, çünkü bireyin gereksinimlerinin her şeyden önemli olduğuna inanıyoruz.
M.Âkif'ten
Yâ Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı?
Mahşerde mi bîçârelerin yoksa felâhı?
"Nur" istiyoruz sen bize yangın veriyorsun,
"Yandık" diyoruz, boğmaya kan gönderiyorsun?
Mazlumu nedir ezmede, ezdirmede mânâ?
Zâlimleri hani adlin öldürmedi hâlâ!..
Kur'an ayak altında sürünsün mü ilâhî,
Ayatının üstünde yürünsün mü ilâhî
Çöksün mü nihayet koskoca bir din
Bigünâhız yakma ilahî... Amin!
Sayfa 108 - Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, Baskı 2003Kitabı okudu
Âkif, yegâne cemiyetçi şairimizdir. Onun kadar hiç kimse, cemiyetimizin, milletimizin dertlerini ele almamış, işlememiş. görmemiş. göstermemiştir. Ferdiyetin dar sınırlarından cemiyete teveccüh eden bugünün sözde şair, romancı, hikâyecileri dahi, henüz M. Âkif'in eserleri çapında bir eser verememişlerdir.
Kendi zamanındaki şair ve romancılar ise, bu canlı, gerçek, halk mevzularına dokunmaktan âdeta tiksinmişler, hep hayalât ile uğraşmışlardır. Meselâ sembolizmin Türkiye'de mümessilliğini yapan Ahmet Haşim, bu kan ve kıyamette, millet inim iním inlerken, "altın kulelerden kuşlar uçurmuş", her şeye küsüp darılan, tebdil-i vicdan tebdil-i din eden Tevfik Fikret, Aşiyanına çekilerek, şimdi bir Protestan papazı olan oğlu Haluk'a şiirler yazmakla vakit geçirmiştir. Zamanın şairiâzamı Abdülhak Hâmit de, metafizik meselelerle uğraşmış, bir taraftan veremden ölen karısına mersiyeler yazarken, diğer taraftan başka bir kadına aşk mektupları yazmıştır.
Sayfa 113 - Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, Baskı 2003Kitabı okudu