Uzun süre Kuzguncuk'ta kaldım. Çocukluğumuzun ayak izlerini sürdüm. Bu bana iyi geldi. Çünkü geçmişin ayak numarası, şimdiki zamankine uymuyor, çok dar kalıyormuş be Mabel!..
Sayfa 469Kitabı okudu
Ah Mabel, hep güçlü olmak zorunda kalmamız ne acı...
Kelimelerin de insanları silahlar kadar incitebiliceği söylenir.
Sayfa 135Kitabı okudu
"Kimi zaman karşılaşacağınız en korkutucu yaratıklar normal insanlardır!"
Sayfa 8Kitabı okudu
Aşk hayatta neyin içine işleyemez ki? Çocukluğundan beri sağır olan Mabel Hubbard, düğün hediyesi olarak Alexander Bell'e bir piyano hediye etmişti ve her gün kendisi için çalmasını istemişti, sanki onun müziği kendi sessizliğini delip geçecekti. On yıllar sonra, Bell ölüm döşeğindeyken artık konuşamayacak hale geldiğinde Mabel, "Beni bırakma" demek için sesler çıkarırken Bell, " Bırakmayacağım" demek için işaret dilini kullanmıştı.
Sayfa 322Kitabı okudu
Sevgili Mabel,
Çok özledim.
Seni çok göresim geldi.
Sensiz kalmak, sensiz kalmanın nasıl bir şey olduğunu düşünmekten çok farklıymış. Öğrendim bunu Mabel. Dayanılır gibi değil. Eğer yaşadığını bilmesem, herhalde çıldırırdım.
Sayfa 468 - Everest
Bütün dünya bana ihanet etse, dünyadaki herkes birbirine yalan söylese ve dahi galaksilerarası kolektif bir depresyon yaşansa... Herkes sarsılsa, diz çökse, yere düşse bile ben ayakta kalabilirim. Çünkü benim Mavi Tuna'm, benim Mabel'im var ve o farklıdır!
Sayfa 363 - Everest
Ah Mabel, hep güçlü olmak zorunda kalmamız ne yorucu...
"Unutmak çok zor be Mabel!" diye inledi.
"Unutmayacağız Ada. Unutmadan yaşamayı öğreneceğiz... Başka şansımız yok. Kaldı ki biz...."
Sessizlik...
"Biz hep hatırlarız!" dedi burnunu çekerek.
*Duygusal bütçesi artık ağlamayı kaldırmıyordu.*
Sayfa 292Kitabı okudu