Hicran
HİCRAN
Bazen; hayat yorar insanı,
Beklemek yorar,
Düşlemek yorar,
Affetmek yorar.
İlle de ağlamak için,
Her yer karanlık, pür-nûr o mevkî Mağrip mi yoksa makber mi yâ Râb?
Şehitler;
Adları öldükleri gün anılan,
Sonra sonsuza dek unutulan…
Bugün memleketimde on binlerle seni uğurladık, Allah şehadetini kabul etsin Gökhan Delen dostum.. Düzen yine akışına döner evet ama sen ve ardaşlarının yeri çoktan yitip gitti…
Makber
Eyvâh!.. Ne yer, ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı.
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim o hâksâr kaldı,
Bir kûşede târumâr kaldı.
Bâkî o, enîs–i dilden eyvâh!
Beyrût’ta bir mezâr kaldı.
Her yer karanlık pür-nûr o mevkî?
Mağrib mi yoksa makber mi Yâ Râb!
Yâ hâbgâh-ı dilber mi Yâ Râb,
Rüyâ değil bu ayniyle vakî.
Makber
Her yer karanlık pür-nûr o mevkî? ..
Mağrib mi yoksa makber mi yâ Râb!
Yâ hâbgâh-ı dilber mi yâ Râb,
Rüyâ değil bu ayniyle vakî.
Kabrin çiçekten bir türbe olmuş,
Dönmüş o türbe bir haclegâhe,
Bir haclegâhe dönmüşse türben
Aç koynunu aç maşukânım ben.
…… Sen öldün, ölüm güzel demektir,
Ölsem yaraşır gamınla her gün.
Abdülhak Hamit Tarhan