Şair, içinde ta'kid (muğlaklık) bulunan terkiplerden de gücü yettiğince kaçına rak sadece lafzından evvel manaları akla geliveren terkipiere yönelmelidir. Keza şa ir bir çok manayı bir tek beyitte toplamaktan da uzak durmalıdır. Çünkü bu gibi ifa delerde de anlamayı zorlaştıran bir muğlaklık vardır. Şiirde, tercihe şayan olan ma naya denk olan veya bol bol manaya kafi gelen lafızdır. Zira ınıina çok olursa haşv olur. Bu durum zihni, ınıinalara dalına işiyle meşgul edeceğinden zevkin tam mana sıyla belagatı kavramasına engel olur. Bir şiir lafızlarından evvel manaları zihne ge liverirse ancak bu durumda kolay sayılır. Bundan dolayı üstatlarımız -Allah kendi lerine rahmet etsin- doğu Endülüs'ün şairi Ebu Bekir (bir nüshada, Ebu Ishak) b. Ha face'nin şiirini bir tek beyitte bir sürü mana yığılmıştır diye ayıplar ve tenkit ederler di; tıpkı Mütenebbi ve Maarri'yi, şiirlerinin örgüsü, Arap üslupları üzerine örülme miştir, diye ayıpladıkları gibi. Nitekim zikredilmişti. O yüzden bu iki şairin şiirleri, şiir seviyesinin altında kalan manzum söz sayılmıştır. Bunun böyle olduğuna hükme
den (lisan1 ve edebi) zevktir.
Sayfa 1039 - Dergah
(Şiiri tarif sadedinde) biz diyoruz ki: Şiir istiare ve evsaf (tavsif) üzerine bina kı
lınan, vezin ve revi itibariyle birbirine muvafık cüzlere (beyitlere) ayrılan, garazı ve maksadı bakımından herbir cüzü makabii (öncesi)nden ve miibadi (sonrası)nden müs takil bulunan ve kendisine mahsus Arap üsluplan üzere cari olan beliğ bir kelamdır.
imdi
Sayfa 1036 - Dergah
Manzum Mukaddime
20- Kitabın kadrini de bilgili bilir
Akılsız kişiden zaten ne beklenir
Sayfa 8Kitabı okudu
