O benim kalbimdi, bin dokuz yüz seksen iki yerinden kırdığınız
Kapınıza gelmiştim dünya diye, markut bir hahamdınız
Seviyordum üstelik , bakıp uyacağım elleriniz vardı
Yerkürede savaş bilmez bir vadi inşa edemezdim, tamam
Tamam, kırıklarımdan bahçelenmiyordu su
Çocukları seviyordum ve kalbim bir masalın içine sığmıyordu
Yüzünüze yakışacak bir jilet darbesi kadardım
Tamam! Kan dediğiniz benim kırmızımdan akmıyordu.
Kapınıza gelmiştim kuşlar bir göğü yererken
Demiştim ki: benim anahtarım kalbimdir
Açmak için bu kadar hırpalamayın
Bir kilit kapısına nasıl küsüp gitsin
Markutluk benim de içimdedir.
Feyz Kariha