Ah!.. Anam yok. O kalbimin sevgilisi görünmüyordu. Şimdi büsbütün kimsesiz kalmıştım. O beni azarlar, ağlatırdı, fakat beraber ağlardık. O beni avutur, rencide ettiği halde üzüntüme ortak olurdu. Gece koynunda ısıtarak, vurmuşsa vurduğu yerleri ovalayarak, sık sık uyandıkça okşayarak, sabahleyin yüzüme gülerek gönlümü alırdı!