H. Nihan
@mavrokai
bat dünya bat. ya da aklımı başımdan alın da Olric'le birlikte mısır satalım cami avlularında.
23 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir toplum en güçsüz bireyini yalnız bıraktığı anda dağılmaya başlar.
Sayfa 159
... varsıl fakat mutsuz, unutuluşa doğru yol alıyordu.
Sayfa 67
Kardeşlerim, balık baştan kokar! İnsan topluluklarında da bu böyledir. Kokuşmuşluk baştan tabana doğru yayılır.
Sayfa 45
Okur Takip Önerileri
Biz Granada kadınları için özgürlük, sinsi bir köleliktir, kölelikse incelikli bir özgürlük.
Sayfa 17
İnsan yazgısı, payına düşene katlanmaktan, sunulan kaseyi sonuna kadar içip bitirmekten başka nedir ki?
Sayfa 87
Evet, yalnızca bir gezgin, yeryüzünde bir yolcuyum ben! Ya sizler daha önemli şeylerle mi meşgulsünüz?
Sayfa 75
Budalalar, aslında sıranın bir önemi olmadığını, ilk sırada olmanın nadiren insanı en önemli kişi kıldığını görmüyorlar!
Sayfa 64
Farkındayım, yazgımın beni zor sınavlardan geçirdiğinin farkındayım. Yine de cesareti elden bırakmamak gerek! Ciddiye almayınca her şeye katlanılır!
Sayfa 59
Kendimizden yoksunsak, elbette her şeyden yoksun kalıyoruz.
Sayfa 51
Zira yalnızca empati kurduğumuzda bir konuyla ilgili olarak konuşabilme onuruna sahibiz.
Sayfa 45
Artık ne yönlendirilmek, ne teşvik edilmek, ne de coşturulmak istiyorum, bu yürek zaten yeterince fırtınalı; benim ninniye ihtiyacım var.
Sayfa 6
"Buradan, kendi algılarımızın bize zarar verebileceğini öğrendim. Algılarını değiştirirsen zarardan kurtulursun. Dışarıdaki hiçbir unsur sana zarar veremez çünkü sana yalnızca kendi bozuk ahlakın zarar verebilir. Bir düşmana verilebilecek yegane karşılık, onun gibi olmamaktır."
Sayfa 191
Aynaya baktım. Karşımda bir insan yüzü vardı. Kırılgan, yaşayan, sevilen, geçici bir yüz. Cildimi yakından inceleyerek siyah nokta aramadım. Kaküllerimin kabarıklığıyla da uğraşmadım. Görünüşüme dair hiçbir şey düşünmedim. Dümdüz aynaya baktım. Karşımda bana bakan gözlere diktim gözlerimi ve kendi kendime "ah zavallım, zavallı çocuk" diye düşündüm.
Sayfa 165
Ben ölüme uğrayamadığım için, o nezaket edip uğradı bana.
Sayfa 105
Evet, kendini yetiştirmek bir bakımdan iyiydi; insanın bazı şeyleri sıfırdan başarması, son derece güçlendirici bir deneyim olabiliyordu. Öte yandan bu yalnız yürünen bir yoldu ve bazen gecenin karanlığında, Charles yıllar önce soğumuş olan o sıcak kalbin özlemini duyuyordu.
Sayfa 21