Karakterimizden ödün vermeyi düşünebilmeliyiz..!
Gerçek bir hikayeden hareketle kaleme aldığı eserde ustalığını konuşturan 
Fyodor Dostoyevski ; hastalıklı bir ruha veya düşünce yapısına sahip bir adamın, planlı bir şekilde bile isteye, her şeye rağmen gözleri gülebilen, sağlıklı kalbi duygulara sahip bir kadının 
Uysal Kız ışığını nasıl söndürdüğünü, fiziksel ( fiziksel şiddet uygulamaksızın, psikolojik şiddete vücudun verdiği tepki söz konusu)ve ruhsal olarak nasıl acı çektirdiğini bilinç akışı tekniğiyle sunmuş bizlere.
Yaşadığı şokla beraber ana karakter, her şeyi en baştan anlatmaya başlıyor. Düşüncelerinde herhangi bir düzen yok, aklına ne geliyorsa biraz da hatırlamaya ve bunu yaparken kendi düşüncelerini de aklamaya çalışarak anlatıyor. Kendisiyle çelişebiliyor ve bu durumda tekrar gururunu ve kibrini devreye sokup karşısındakini suçlayacak bir şeyle düşüncelerine haklılık katma uğraşına girişiyor. Bütün bunların ayırdına varmaya başladığında bile o gururu bir kenara bırakıp pişmanlığını safi olarak yaşayamıyor. Bencilliğin ruhuna işlediğini ise kitabın aşağı yukarı aynı cümleler ile başlayıp bitmesinden anlayabilirsiniz;
”peki ya yarın götürdüklerinde nasıl yalnız kalacağım?”
”her şey bir yana, yarın onu götürdüklerinde ben ne yapacağım?”
Kısaca, karakterin düşünce akışı nerede başlıyorsa yine orada bitiyor. Süreç içinde yaptıklarından duyduğu pişmanımsı haller de kayboluyor.
Gururun, bencilliğin ve kibrin insan kalbini ne kadar katılaştırdığını, gözleri etrafında olan bitene, değişime ne kadar körleştirdiğini ve tabi insani hisleri nasıl körelttiğini okumak isteyenler için harika kısa bir öykü kanaatimce.
Sevgiyle kalın...
Kitap Dostoyevski'nin iki sayfalık önsözüyle başlıyor:
"Bu kez her zamanki gibi "Günlük" yerine uzun bir öykü kaleme aldığım için okurlarımdan özür diliyorum. Ancak ayın büyük bir kısmını gerçekten bu öyküyle uğraşarak geçirdim. Ne olursa olsun okuyucudan hoşgörü rica ediyorum."
Dostoyevski bu eseri yazarken 
Victor Hugo
