Çanakkale Savaşları'nın fikir babası olan Churchill, bütün üstünlüğüne rağmen İngilizlerin Mehmetçik karşısında niçin mağlup olduğu hususunda sorgulanırken, üzerine fazla gelindiği bir anda, çaresiz kalır ve şöyle der:
-Anlamıyor musunuz, biz Çanakkale'de Türklerle değil, Allah (c.c) ile savaştık! Tabi ki yenildik...
Sayfa 33Kitabı okudu
''Çatışma çıkar 4 mehmetçik şehit düşer.Komutan kimlik tespitleri için üzerlerine bakar ve iki askerin cebinden çıkan notlar komutanı gözyaşına boğar.Dönüp askerlerine size şehit olan arkadaşlarınızın sırrını ifşa edeceğim.Okumaya başlar kağıttan şu yazar:
'Eğer şehit düşersem Kayserili'den aldığım 20 tl borcumu öder misiniz?'
Komutan gözyaşlarına boğulur ve 'Şerefle'der.Kayserilinin cebinden çıkan kağıdı da okur:
'Komutanım Yozgatlı benden 20 tl borç aldı mahçup olmasın diye ben söyleyemedim eğer şehit olursam ona söyleyiverin hakkımı helal ediyorum'.''
Ne mutlu Türk'üm diyene.
#Allah'ım sen Mehmetcik'lerkmizi koru :(
Arkadaşlarım..hepimiz gidenimize kaybettiklerimize uzuluyoruz ama bi de geride kalanlar var..faturalı tlf larimizdan 2582'ye bos msj atiyoruz ve TSK MEHMETÇİK VAKFINA 10 tl bağış yapmış oluyoruz..hadi pamuk eller cebe..damlalardan okyanus yaratma vakti..yapan arkadaşlarımdan ricamdir yorum yaparak haber versinler ve bu iletiyi paylassinlar ki,1k ailesi olarak ne yapabiliyomusuz görelim..
Salih Bozok anlatıyor:
İngilizler Çanakkale'de Anafartalar Grubu'nu mağlup edip de cepheyi sökemeyince, yeni bir harekete giriştiler ve bu cepheyi sağdan çevirmek istediler. Düşmanın planını bozmak için Kireç Tepe'yi tutmak lazımdı. Halbuki oraya giden tek bir dar yol savaş gemileri tarafından makaslama ateş altına tutuluyordu. Her an gülleler korkunç patlayışlarla ortalığı alt üst ediyor, ölüm saçıyordu. Bir insanın değil, bir kurdun bile geçmesine imkan görülmüyordu. Kireç Tepe'yi tutmak emrini alan Türk subay ve askeri tereddüt içindeydiler; fırsat gözetiyorlardı. Fakat düşmanın ateşi bir an bile kesilmiyordu. Mustafa Kemal bu hali görünce siperlere koştu,askerin arasına karıştı ve sordu:
''Niçin geçmiyorsunuz ? '' İçlerinden biri cevap verdi:
''Düşman ölüm saçıyor, geçilmez !'' Mustafa Kemal zerre kadar korku ve tereddüt göstermeden:
''Oradan böyle geçilir!'' dedi ve ileri fırladı. Mehmetçik artık durur mu? O da kumandanının arkasından ileri atıldı. Toz, duman, alev ve ölüm kasırgasını yaran askerler karşıya vardılar, tepeyi tuttular.
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
Bizim askerler önce geri çekilip sonra geri gelmişler ve düşmanı kapı dışarı etmişler. O harekatta biz de öyle yapıyorduk. Tüfeği sıkışan bir asker vardı. Düşman denizcisine taşla saldırdı. Mustafa Kemal,onu bize örnek gösterdi. Şimdi bu olay tüm Türkiye'de biliniyor, öyle sanıyorum ki, bugünlerde herkes askerlerden bu nedenle Mehmetçik diye söz ediyor...
Yine alev alev yanıyordu Ankara :(
Yine tertemiz insanlar kapkara
Neden Yarabbi bu tantana
İnsanlar insanlığı unuttu
Saygı kalmadı gözü kapalı yatana
Sustu Mehmetçik yine yuttu
...
-H.A-
Batılın nefesi dahi ona yüktü
Yolundan ne döndü ne ürktü
Adına Mehmetçik deselerde
Yüreği silahından büyüktü….e.meral