*kadın
Deminki kuruntularım kalmadı artık. ⚝Adilikler çoğaldıkça umutsuzluğun da anlamı kalmıyor.⚝
Sayfa 41 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
İnsanlar içlerini döktükçe uzaklaşıyorlar birbirlerinden.
Sayfa 38 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
Elinden gelen en büyük iyilik boş vermektir insanlara.
Sayfa 36 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
(Bir an) Ölümü, öldürmeyi olağan saymak gitgide yaygın bir hal alıyor. Umutsuz kanserli hastaların öldürülmesi gerektiğini ileri sürenler var söz gelişi. Mantık da şu: «Yarın nasıl olsa ölecek.» Ne güzel bir oyun konusu olur Bugün kanserliler, yarın yatalaklar, öbürgün bunaklar, akılsızlar derken... topalları, kamburları, körleri, çolakları filan da kanun adına temizlemeye kalkan bir devlet düşün! (Taklit) Diktatör, «Getirin bakayım bana şaşıların dosyasını! »
Sayfa 33 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
İnsanın başına gelen değildir önemli olan, başına gelenlere karşı ne yaptığıdır. (Meçhul birinin taklidi ile) «Bana şöyle yaptılar, böyle yaptılar, şöyle haksızlık ettiler, böyle kötülük ettiler...» Yaparlar elbet, haksızlık da ederler kötülük de ederler. İnsanın işi gücü bu.
Sayfa 31 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
Kurtarıcılık en nefret ettiğim şeylerden biridir. Kurtarıcılığa hevesli o kadar bayağı insan vardır ki dünyada. Bunlar nasıl yürürler bilir misiniz? Prostat ameliyatından yeni kalkmış gibi... Şöyle... (Yürüme taklidi) bacakları açık açık yürürler. Sonra nasıl konuşurlar, bilir misiniz (Taklit) Gergin bir surat, kaşlar yukarda, kulaklar geride... Boğuk bir sesle... şöyle... teker teker.. «Ben dedim ki...» (kadın'a) kurtarıcılığı bir yana bırakın, benim iyilik etmek elimden gelmez.
Sayfa 24 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*kadın
Benim de uykum yok; kafam öyle çalışıyor ki, gümbürtüsünü duyuyorum neredeyse. Kurtulamıyorum bir türlü.
Sayfa 15 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
*erkek
Suratları kapamalı asıl suratları. Ne suratlar var Tanrım! Belki de biz Tanrının surat koleksiyonuyuz.
Sayfa 13 - Kent Yayınları, 1967, İstanbul
"Gemisi seferden çıkmış bir kaptana benzetiyordum kendimi. Denizden görülen kara ile, ayak basılan kara aynı değildi..."
Sayfa 72Kitabı okudu
Dünya ile arandaki savaşta dünyaya yardım et.
Sayfa 96Kitabı okudu
Küçük bir inanç yeter bana,
Ve güze inanabilirdim,
Ama biter mevsim,öteki başlar,
Saf değil doğa, oyalandım
Ama kanmadım, bana ne isli yağmurdan,
Çinko sesinden, hem güvenemem ağaca,
Düşünemem oluklardan akıp gideni,
De ki, benim zamanım başka. 🍂
⌛
#Melih Cevdet Anday
#İllustrasyon Ebru Aslan
Bir gün az kalsın mutlu oluyordum.