Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Yozgat Candır!
Merhaba sevgili okurlar;
Uzun zamandır ne okuduğum kitaptan alıntı paylaşmak geliyor içimden ne de okuduğum eseri yorumlamak. Tek istediğim kabuğuma çekilip kendi kendime eserleri okuyup geçmek idi. Fakat bugün sizlere anlatacağım eser son zamanlarda okuduğum beni en fazla etkileyen eser oldu. Yıllarca ötelenmiş ve geri bırakılmaya zorlanmış memleketime dair ne zaman bir eser okusam gözlerim dolu dolu okurum. Bana dünya klasikleri mi yoksa memleketimin hikayeleri mi diye sorsanız ne olursa olsun içinde beni, bizim kültürümüzü bulunduran memleketimin insanlarını ve yaşamını anlatan bu hikayeler bana daha güzel geliyor. Edebiyat açısından belki dünya klasikleri daha iyi düşünülüyor olsa da inanıyorum ki her ülkenin insanları ancak kendi ruhunun nefes aldığı kitaplarda kendisini buluyordur. Bu açıdan okurken hayran olduğum hikayeler sizlere Yozgat ve Yozgat insanının sahip olduğu sevgiyi ve muhabbetimizi içten anlatacağına inanıyorum. Gönül Dağı adlı diziye ilham olan bu hikayeleri sizlere tanıtmaktan gurur duyarım. Sevgi ve muhabbetle kalın sevgili okurlar..
Okuması oldukça zor bir yazardan bir roman: Döşeğimde Ölürken. Gerek yazım tekniği olsun gerekse anlattıkları olsun kavraması oldukça güç. İçimizde, zihnimizde zaman-mekan dikkate almadan nasıl düşünüyorsak, düşlüyorsak, bunların yazıya dökülüşüdür… Buna da bilinçakışı tekniği diyoruz edebiyat literatüründe…
Yazdım ya, okuması en zor yazarlardan biri William Faulkner, Döşeğimde Ölürken kitabına dair bir şeyler yazmaya sabah sabah döşeğimde başladım, düşümde devam ediyorum. Kitap, bir yol macerası aslında, ABD’nin güneyinde plantasyon çevresinde geçiyor, kırsal bir yaşam… Bir aile söz konusu. Bundren ailesi… Aileden ölümü yakın olan ya da ölen bir annenin vasiyeti üzerine, beni türkülerle gömün, beni memleketime gömün demesi… Anne öldü, anne ancak öldükten sonra sesini duyurdu. Ee ortada bir vasiyet var, çocuklar her ne kadar ne yapsak ne yapmasak ikilemine düşse de baba da biten son söz, vasiyeti gerçekleştireceğiz, anneyi istediği yere gömeceğiz. Tabii cenaze arabası haliyle yok, imkan yok, uzun bir yol, bir kağnı hikayesi gibi, uzaktan uzakta ölü taşımak… Bu süreçte karakterlerin zihninden geçenleri okuyoruz aslında. 15 farklı anlatıcı var, bölüm bölüm, çoluk çocuğun zihninden geçenleri biz tahayyül etmekte zorluk çeksek de yapbozu tamamlamak oldukça zor oluyor.
Bundan sonraki William Faulkner okuması, yeter artık okuyayım dediğim, Ses ve Öfke olacak.
Kitap, tüketim odaklı bir hayattan, sadece insani ihtiyaçların giderildiği izole bir vadiye “Dışarı”dan gelen, hiç tanımadığı bu vadinin ortasında “kendi sesini” duymaya çalışan Demir’in hikâyesini anlatıyor. Demir'le birlikte, hayatı gündelik ilişkiler ve sosyal etiketler üzerinden yaşamaya itildiğimiz bu düzende, alternatif bir yaşamın kapılarını biz okuyuculara aralıyor. İnsani ilişkilerin çıkar ilişkilerine indirgenmediği, her emeğin kıymetinin bilindiği bir yaşam…
Ekranlardan tanıdığımız yetenekli oyuncu Alper Kul, çocukluk düşüm, en temiz ve korunaklı sığınağım, beni "Dışarıdakiler" in her türlü rahatsızlıklarından koruyan kozam diye adlandırdığı, satırlarıyla hayata geçirdiği bu ütopya olan yaşam alanına, sığınağına bizleri davet ediyor. Burası, ağaç keserken rızalık alınan, yalanın ve talanın henüz uğramadığı, doğanın para için tahrip edilmediği, kadınlara ve çocuklara güvenli bir yaşam olanağı sunan velhasıl “Dışarı”nın kötülüklerinden azade bir sığınak...
Akıcı dili, okurken yaşatan betimlemeleri ile birlikte öğreten, sorgulatan, düşündüren ve hatta kararlar aldırtan bu muazzam kurguyu gönül rahatlığıyla sizlere de tavsiye ederim.
Ben büyük bir hazla okudum. Ayrıca soyum olan Çepni Türkleri'ne rastlamak mutlu etti beni. Ve yöreme dair okuduğum ayrıntılar memleketime olan özlemimi kabarttı. Umarım siz de en az benim kadar severek okursunuz.
Okudum.. Bitti.. Bitmesine ayrı üzüldüm, hikayeye ayrı, bu kitaba bu kadar geç kalmış olduğuma ayrı..
Ayfer Tunç ne yaptın dedim, ne yaptın.. Müthiş bir kitap yazmakla kalmamış ki sadece. İnsanın hafızasına kazınacak bir kitap yazmış. Öyle ki sona doğru yaklaştıkça yavaş okusam da bitmese diye düşündüm. Ama bitti.. Bitmesini istemediğim her güzel
Bu aralar memleketime dair şeyler hoşuma gider oldu sanırım. Kitap fuarından almıştım kitabı ama kahramanı Yahyalılı diye okuyasım gelmiyordu. Okudum ve iyiki de okudum. İslam kültürüyle cahiliye dönemini birbirine karıştırılması yüzünden yarım kalan bir aşk, yetim kalan bir çocuk ve bitmemiş bir hikayeye kapı aralamış yazar. Anlatım gücü mükemmel diyemem ama değindiği konu neticesiyle okumak keyifli oluyor. Kitapta hoşuma gitmeyen en önemli unsur çok fazla bulunan yazım hatalarıydı. Belli bir sayfadan sonra da iyice canımı sıktı, umarım düzeltilir. Keyifli okumalar:)
