merve çağın
@mervecgn
56 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Uzun seneler hatıratımın elemiyle bunalan ruhuma bir enbiya tevekkülü dolmuş ve yavaş yavaş içimdeki bütün acıları uzatmaya, unutmaya değil anne uzatmaya başladı. Bir taş parçasına dönen vücudumla, bir taş parçasına dönmekte olan ruhumla kendi kendimin mezar taşı gibi bir şey oldum.
Sayfa 122Kitabı okuyor
Zaman izleri siliyor. Uykuyla uyanıklık arasında gördüğün rüyalara benziyor geçmişte yaşadıkların bir süre sonra. Öfke diniyor. Bir vakit kalbini ateşiyle kavuran her şey, cılız bir mum alevine dönüşüyor. Ha söndü, ha sönecek. Yine de onunla karşılaşmak yıllardır kimsenin el etmediği ağır, paslı bir demir kapıyı aralamıştı içimde, otların bürüdüğü, yıllar önce insanlar tarafından terk edilmiş bir bahçeye adım atmıştım sanki.
Sayfa 99Kitabı okudu
Bir yarayı iyileştiren, her şeyden önce orada bir yara olduğunu kabullenmekti. 'Bir şeyim yok, iyiyim ben' dedikçe insan her şeyden önce tedaviyi reddediyordu.
Sayfa 24Kitabı okudu
Zamanı doğa değil hızlı koşan hayat belirliyordu. Hayat bazen zamanı bile geçiyordu, öyle hızlı bir koşmak içindeydi dünya. Dünyanın böyle hızlı nereye koştuğunu kimse bilmiyordu. Ama onun hayatı çok yavaştı ve çok yavaş geçmesi yaşayacağı yılların azaldığı gerçeğini değiştirmiyordu.
Sayfa 179Kitabı okudu
Hoşlanmadığı şey, üstüne düşmeleriydi. Kendisine fazla ilgi göstermesinler diye varlığını oradan oraya akan, sessiz bir gölge haline getirmişti. Yirmi küsur yıldan beri. Çeşitli yollarla. Sessiz kalarak, aptalmış gibi görünerek, gölgeleşerek, silinerek, solarak, kaybolarak. Böyle olması gerektiğini çok çabuk anlamıştı.
Sayfa 67Kitabı okudu
Yaşanan her şey zamanla soluyordu. Öyle bir soluyordu ki belli belirsiz bir iz bırakıyordu arkasında. İnsan bu ize bakıyor ama yaşandığından emin olamıyordu.
Sayfa 42Kitabı okudu
Kuşkusuz, hayallerle avutuyorum kendimi. İçimden, onu kurtarmak için çok geç olduğunu biliyorum. Ama vazgeçmek için de çok erken değil mi?
Sayfa 252Kitabı okudu
